Thursday, June 20, 2013

μπουκιές ροζ





Είναι εκείνη η ροζ γραμμή που ζυγίζεις τι από όλα αυτά είναι στη φαντασία και τι στην πραγματικότητα..  εκεί που στερείσαι από τη μια κι από την άλλη ξεχειλίζεις κι εκεί που αναρωτιέσαι αν η επόμενη μέρα θα είναι τόσο καλή όσο η προηγούμενη ενώ τα πάντα κυλούν ανεξέλεγκτα.. χωρίς να ερωτηθείς..  αναρωτιέσαι που είναι το δικό σου ναι ή το δικό σου όχι κι ανακαλύπτεις πως απλά συμβαδίζεις με μια αλήθεια που ποτέ δεν αποδέχτηκες..
Απαντήσεις που δεν έρχονται,  γράμματα που δεν αποστέλονται στο βωμό ενός καλοκαιριού που όλα τα αλλάζει..

Παλεύω να βρω τον εαυτό μου για να του δώσω το περιθώριο να ξαναχαθεί..  μικρές ανάσες,  σφηνάκια ελευθερίας..  είναι ο τρόπος ζωής που έχει αλλάξει κι εγώ τρέχω ξοπίσω του..

No comments:

Post a Comment

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...