-Δεν είσαι γάτα, μου είπες κάποτε.
-Δεν είμαι, παραδέχτηκα.
Δεν νιαουρίζω, δεν γουργουρίζω, δεν τρίβομαι, δεν χρωματίζω τη φωνή μου, δεν κάνω νάζια. Τελευταία μάλιστα μαλώνω, θυμώνω, οργίζομαι. Είμαι επιθετική. Χωρίς συναισθήματα. Ψυχρή και άδεια. Και κρατάω αποστάσεις.
*
Κάποιες φορές κρατάω αποστάσεις ακόμη κι εκεί όπου θα ήθελα να είμαι πάρα πολύ κοντά. Ακόμη κι εκεί που θα ήθελα να απλώσω το χέρι και να ακουμπήσω με την καρδιά. Ακόμη κι εκεί που νιώθω πως το αξίζουν.
Καλησπέρα...
ReplyDeleteΔεν πρέπει να περιμένουμε να μας χαρακτηρήσουν οι άλλοι τι είμαστε και τι δεν είμαστε....
Εξάλλου οι γάτες είναι πολύ συναισθηματικά ζωάκια... η υποτιθέμενη αγριάδα τους και η υποτιθέμενη αδιαφορία τους οφείλεται στην μεγάλη αίσθηση ελευθερίας που έχουν , την οποία εμείς οι άνθρωποι , σαν εγωιστικά ζώα δεν την αναγνωρίζουμε παρά μόνο σαν αποκλειστικό δικό μας δικαίωμα....
Εξάλλου , να το πάω αλλού τώρα....ότι είμαστε η δεν είμαστε, οφείλεται στις αποφάσεις μας και στις επιλογές μας...είμαστε ό,τι είμαστε γιατί έτσι μας αρέσει (έστω κι αν δεν το ξέρουμε ή δεν το παραδεχόμαστε)
καλησπερα χρηχα μου
Deleteθα συμφωνησω με οσα μου λες, αλλα θα συμπληρωσω πως καμμια φορα εισαι ετσι γιατι δε βρηκες τον τροπο να καταφερεις να εισαι αλλιως!
τι λες;