χρόνος

Ο χειμώνας μας πιέζει να τον ακολουθήσουμε,  το ίδιο κι ο χρόνος.  Δεν ξέρω αν μπορούμε να το αλλάξουμε αυτό..  να δώσουμε δλδ τη δικιά μας χροιά στις στιγμές που περνάμε ή απλά τα πράγματα κι οι καταστάσεις με κάποιο μυστήριο τρόπο απλά έρχονται και μας καταπίνουν.  Δεν λέω πως δεν παλεύουμε,  μια ζωή θυμάμαι με ένα ολόδικο μου τρόπο να παλεύω κι άλλες φορές να έχει επιτυχία ο σκοπός κι άλλες πάλι φορές οι προσδοκίες να παραμένουν προσδοκίες και τα χρόνια να φεύγουν,  κι εμείς να αλλάζουμε και μαζί με μας να αλλάζει κι ο τρόπος που σκεφτόμαστε κι αυτά που θέλουμε με αποτέλεσμα,  δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε σας..  να αναπολούμε τις πράξεις του παρελθόντος πολλές φορές γελώντας,  πολλές φορές με πίκρα ή ντροπή για το φελλό αντί μυαλό που κουβαλούσαμε τότε στο κεφάλι μας κι άλλες φορές με ξεγνοιασιά και σιγουριά ότι αυτό που πράξαμε ήταν το σωστό..

Άλλος ένας χρόνος φεύγει και δεν έχω καμμία διάθεση να μπω στην διαδικασία να σκεφτώ αν ήταν για μένα κακός ή καλός..  ήταν οι στιγμές μου είτε έτσι είτε αλλιώς..  τις αγάπησα γιατί ήταν ότι πόθησα,  ότι κατάφερα,  ότι έχασα και ότι κέρδισα..