Τα αληθινά συναισθήματα δεν περιγράφονται, ούτε μοιράζονται.. ούτε σχετίζονται με εικόνες που βλέπουμε στον κινηματογράφο, όπου κυριαρχεί το παραμύθι και η φαντασίωση.
Παλεύουν με την καθημερινότητα και κερδίζουν αυτή τη μάχη και ίσως είναι αυτό ακριβώς που τα κάνει να δείχνουν κοινά και συμβατικά όσο ακόμη δεν έχεις μάθει να τα αναγνωρίζεις..
Διανυουμε αντιθετη πορεια, θα μπορουσε να πει καποιος. Εγω περναω μια φαση που πιστευω οτι αυτα που βλεπουμε σε ταινιες υπαρχουν. Κι αν οχι, ειναι επειδη ειναι πιο φτωχα απο αυτα που απο οσα μπορουμε αληθινα να νιωσουμε. Εχω την αισθηση οτι προσπαθησουμε να μετριασουμε την ομορφια για να την αγγιξουμε πιο ευκολα.
ReplyDeleteΝα , μια τετοια κριση περνουσα χθες ολη μερα :) :) :)
Καλο μεσημερακι φεγγαρενια μου
η δικια σου αναρτηση ειχε εδωσε αφορμη για τη δικη μου, ενα κομματι της εστω.. σε διαβασα, σκεφτηκα, σκεφτηκα, πηρα να σου σχολιασω, μετα ειπα θα το κανω ποστ.. και μετα ηταν σαν οι σκεψεις να ηθελαν να ημουν μεσα μου οποτε εδω δεν ειπωθηκε σχεδον τιποτα..
Deleteσκεφτηκες ποτε πως αυτο που βλεπεις στον κινηματογραφο μπορει να ειναι η δικη σου η ζωη μεσα απο τα ματια καποιου αλλου;
επισης ισχυει παντα και το αλλο, στον κινηματογραφο υπαρχουν ιστοριες ακραια δραματικες γιατι ο στοχος ειναι η προσελκυση του κοινου.. δεν θα μας δειξουν ποτε τις απειρες στιγμες της καθημερινοτητες.. ειναι ενα θεμα μεγενθυμενο
συμφωνω οτι ο κινηματογραφος κλεβει στιγμες απο την πραγματικη ζωη, αρα οι στιγμες υπαρχουν οπως κι εσυ λες.. ομως με διαφορετικο τροπο
τα υπολοιπα απο κοντα ;)))
μακαρι να σε ακουγε καποιος που εχω στο μυαλο μου..
ReplyDeleteτα γλυκα μου φιλια...