Στα μισά της βόλτας μου είναι το σπίτι της Ά. Καθώς περνάω κοιτάζω προς τα επάνω. Τα παράθυρα της Ά. είναι χωρίς παραθυρόφυλλα. Έτσι, πολύ εύκολα μπορώ να καταλάβω εάν υπάρχει κάποιο φως αναμμένο μέσα, ή ένα κερί. Η Ά. είναι επικοινωνιακή. Μου μαθαίνει να μαλακώνω όπως το βούτυρο σε ζεστό τηγάνι. Μου μαθαίνει να λιώνω και να ελίσσομαι. Να περνώ μέσα από δαιδαλώδη δρομάκια. Να περνώ ποτάμια. Να κολυμπάω με τα ρούχα. Να νιώθω χωρίς να επιρεάζομαι. Να σκέφτομαι. Να περπατώ. Να στέκομαι. Αυτό το τελευταίο, η παύση, είναι και το πιό δύσκολο. Να αφουγκράζομαι. Να έχω υπομονή.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Monday, March 31, 2014
η παύση
Στα μισά της βόλτας μου είναι το σπίτι της Ά. Καθώς περνάω κοιτάζω προς τα επάνω. Τα παράθυρα της Ά. είναι χωρίς παραθυρόφυλλα. Έτσι, πολύ εύκολα μπορώ να καταλάβω εάν υπάρχει κάποιο φως αναμμένο μέσα, ή ένα κερί. Η Ά. είναι επικοινωνιακή. Μου μαθαίνει να μαλακώνω όπως το βούτυρο σε ζεστό τηγάνι. Μου μαθαίνει να λιώνω και να ελίσσομαι. Να περνώ μέσα από δαιδαλώδη δρομάκια. Να περνώ ποτάμια. Να κολυμπάω με τα ρούχα. Να νιώθω χωρίς να επιρεάζομαι. Να σκέφτομαι. Να περπατώ. Να στέκομαι. Αυτό το τελευταίο, η παύση, είναι και το πιό δύσκολο. Να αφουγκράζομαι. Να έχω υπομονή.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
σαν να περιμένω τη σειρά μου
Συχνά τα τελευταία χρόνια συμβαίνει κάποιο γεγονός ''μοιραίο'' που με κάνει να σκεφτώ πόσο πρόσκαιροι είμαστε, πόσο τη μ...

Παύση... υπομονή.... η σιωπή συχνά είναι τόσο "φλύαρη"...
ReplyDelete