Όλα αυτά που τελείωναν της έμοιαζαν με μια καινούργια αρχή. Αλλά τότε ήταν Άνοιξη, και φορούσε πια κοντομάνικο μπλουζάκι και το φως τα πρωινά ήταν δυνατό πολύ και μισόκλεινε τα μάτια και μετά γυρνούσε σπίτι, και κατέβαζε την τέντα στη μικρή βεράντα και καθόταν να σκεφτεί. Από πολύ μακριά έμοιαζαν όλα τόσο πολύ μικρά, ανίκανα να την συγκινήσουν.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, May 13, 2014
Μετά
Όλα αυτά που τελείωναν της έμοιαζαν με μια καινούργια αρχή. Αλλά τότε ήταν Άνοιξη, και φορούσε πια κοντομάνικο μπλουζάκι και το φως τα πρωινά ήταν δυνατό πολύ και μισόκλεινε τα μάτια και μετά γυρνούσε σπίτι, και κατέβαζε την τέντα στη μικρή βεράντα και καθόταν να σκεφτεί. Από πολύ μακριά έμοιαζαν όλα τόσο πολύ μικρά, ανίκανα να την συγκινήσουν.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
γιατί οι άνθρωποι είναι κάπως έτσι
"Με αγαπάς;" ρώτησε η Αλίκη. «Όχι, δεν σε αγαπώ» απάντησε το Λευκό Κουνέλι. Η Αλίκη συνοφρυώθηκε και ένωσε τα χέρια της, όπ...

No comments:
Post a Comment