πρωινά

Το να ερωτευτείς κάποιον που έχει μάθει να πληρώνει ακόμη και την αγάπη,  κάποιον που βλέπει τις γυναίκες σαν αντικείμενα που θα μπορούσαν να του προσφέρουν στιγμές χαράς,  κάποιον που παραμένει αποστασιποιημένος και δεν μπορεί να υποστηρίξει έστω τα αισθήματα που με πολύ κόπο θα του εκμαιεύσεις,  να είσαι δοτική,  να είσαι η προσωποίηση της χαράς,  να δώσεις εν τέλει και τη ζωή σου για λίγες ανταύγειες ευτυχίας αυτό είναι ατυχία.

Το έχεις μάθει να αγοράζεις τα πάντα,  το να μην ξέρεις να εξωτερικεύσεις συναισθήματα,  το να είσαι σφιγμένος και παγωμένος απέναντι στο συναίσθημα,  το να ρουφάς τη χαρά,  το γέλιο,  το φως του άλλου,  το να πισωγυρίζεις,  το να μην μπορείς να υποστηρίξεις αυτό που βαθιά μέσα σου θα ήθελες πατώντας πάντα σε ένα α' ή β' λόγο,  το να μοιάζεις εσύ με φύκι που μπαλαντζάρει στη θάλασσα αυτό είναι μιζέρια.