Monday, May 19, 2014

πρωινά





Το να ερωτευτείς κάποιον που έχει μάθει να πληρώνει ακόμη και την αγάπη,  κάποιον που βλέπει τις γυναίκες σαν αντικείμενα που θα μπορούσαν να του προσφέρουν στιγμές χαράς,  κάποιον που παραμένει αποστασιποιημένος και δεν μπορεί να υποστηρίξει έστω τα αισθήματα που με πολύ κόπο θα του εκμαιεύσεις,  να είσαι δοτική,  να είσαι η προσωποίηση της χαράς,  να δώσεις εν τέλει και τη ζωή σου για λίγες ανταύγειες ευτυχίας αυτό είναι ατυχία.

Το έχεις μάθει να αγοράζεις τα πάντα,  το να μην ξέρεις να εξωτερικεύσεις συναισθήματα,  το να είσαι σφιγμένος και παγωμένος απέναντι στο συναίσθημα,  το να ρουφάς τη χαρά,  το γέλιο,  το φως του άλλου,  το να πισωγυρίζεις,  το να μην μπορείς να υποστηρίξεις αυτό που βαθιά μέσα σου θα ήθελες πατώντας πάντα σε ένα α' ή β' λόγο,  το να μοιάζεις εσύ με φύκι που μπαλαντζάρει στη θάλασσα αυτό είναι μιζέρια.

1 comment:

  1. Και η χειρότερη μιζέρια, να κάθεσαι να "το" τρως, στ' όνομα της δήθεν συντροφικότητας, των παιδιών, της οικονομικής κρίσης, της βολής, της υπομονής,του φόβου της μοναξιάς, της λύπησης και άλλα τόσα που ξεχνώ ...

    ReplyDelete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...