Ένας ουρανός από μαύρα, ώριμα σύννεφα, σχεδόν ακουμπούσε στη γη, και σας λέω, πάμε.. έρχεται καταιγίδα. Αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας στην ψάθινη τσάντα θαλάσσης, όμως όλο κι από κάτι έμενε τριγύρω. Αγωνία και πανικόβλητα κοιτάγματα στην επερχόμενη θύελλα, και θέληση για διαφυγή από έναν κίνδυνο.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Wednesday, August 06, 2014
όνειρο
Ένας ουρανός από μαύρα, ώριμα σύννεφα, σχεδόν ακουμπούσε στη γη, και σας λέω, πάμε.. έρχεται καταιγίδα. Αρχίσαμε να μαζεύουμε τα πράγματα μας στην ψάθινη τσάντα θαλάσσης, όμως όλο κι από κάτι έμενε τριγύρω. Αγωνία και πανικόβλητα κοιτάγματα στην επερχόμενη θύελλα, και θέληση για διαφυγή από έναν κίνδυνο.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
το αλάτι κι μπαμπάς μου
Έχω συνδιάσει την αγάπη μου προς τον πατέρα μου με το αλάτι. Ήμουν πολύ μικρή, όταν μου έλεγε ένα λίγο ακαταλαβίστικο για την ηλικία μου π...
No comments:
Post a Comment