97%

Έναν Οκτώβρη 2 - 3 χρόνια πριν, επί τριάντα μέρες έβρεχε ασταμάτητα.  Είμαι σίγουρη ότι τότε αγοράστηκαν πολλές ομπρέλλες,  υποπτεύομαι σε έντονα και φωτεινά χρώματα για να ανταγωνιστούν τα ''τριάνταμέρεςγκρίζασύννεφα''.  Φέτος,  το πάθαμε Σεπτέμβρη.  Ευτυχώς με μικρά ηλιοδιαλείμματα.  Αλλιώς δεν το αντέχεις.  Αλλιώς την κατάθλιψη την έχεις στο τσεπάκι.  Αλλά και πάλι πολύ νωρίς βρε παιδί μου.  Πολύ βροχή,  πολύ νωρίς.  Πολύ νωρίς,  πολύ ψύχρα.  Τόσο γκρίζο,  τόσο πολύ.. τοσο νωρίς..
Σήμερα,  είδα ένα παράδοξο,  γκρίζο ραντεβού στο πουθενά.  Όταν δίνεις ραντεβού στην παραλία,  μοιάζει να δίνεις ραντεβού στο πουθενά.  Δεν έχει γωνίες,  δεν έχει ονόματα δρόμων,  τι να πεις στον άλλον;  Έλα να βρεθούμε πίσω από το φανάρι που αν το περάσεις κάνεις ένα τσουπ και φτάνεις στο Ναταλί;  Το Ναταλί είναι κινηματογράφος.  Θερινός.  Είναι ο πρώτος που ανοίγει το Μάιο και ο τελευταίος που κλείνει το Σεπτέμβρη.  Παίζει το ''μαγεία στο σεληνόφως''  κι από ότι φαίνεται μ' αυτό θα κλείσει.  Το είδα,  μου άρεσε..  όχι στο Ναταλί,  στο άλλο, στο Πανόραμα.  Τρελαίνομαι για Κόλιν Φερθ.  Αλλά πιο πολύ μου άρεσε αυτό στον Απόλλωνα.  Το lunchbox. Ανώτερη κατάσταση.
Τι σου έλεγα;  για το ραντεβού το παράδοξο..  ναι !  Περίμενε,  όρθιος,  στο πουθενά.   Άσχημος τύπος.  Ίσως να περίμενε ώρα.  Ίσως το ραντεβού να ήταν στα τυφλά.  Ίσως,  αυτή να τον είδε από μακριά και να μην βρήκε λόγους να πλησιάσει..
Τον προσπεράσαμε και κάτι λέγαμε εκείνη την ώρα για αλλαγές.  Ψιλόβρεχε πάλι.  Περάσαμε απέναντι.  Είναι δελεαστικές οι αλλαγές και μόνο στο άκουσμα τους.  Ρεαλιστικές δεν είναι.  Ή μάλλον δίκοπο μαχαίρι είναι.  Γιατί αυτό το άλλο,  το δελεαστικό,  βιώνοντας το μόνο δελεαστικό μπορεί να μην είναι.
Βασ. Γεωργίου η ψύχρα έκοβε.  Δεν είναι για ζακέτα,  ιδρώνεις.  Μια ματιά στο laptop ενός Φαρμακείου.  Υγρασία 97%.

Η Θεσσαλονίκη που λατρεύεις !