Πέμπτη βράδυ

Είναι κάποιες βραδιές τόσο μα τόσο μελαγχολικές και λυπημένες!

Αν με ρωτήσεις τι θα ήθελα δεν θα ήξερα να σου απαντήσω..  ίσως σε κάποια κομβικά σημεία της ζωής μου να έπαιρνα άλλες αποφάσεις..  δεν χρεώνω σε κανέναν τίποτα,  αλλωστε ο καθενας μας ειναι υπευθυνος για τη ζωη του ετσι δεν ειναι;

Πολλές φορές,  υπάρχουν στιγμές που το μυαλό μου γυρνάει και ξαναγυρνάει στα ίδια και τα ίδια..  ένα κομμάτι μου,  αναζητά  όμορφες,  γλυκές στιγμές..

Ένα άλλο το όνειρο.

Ξέρεις,  είναι δώρο να μπορείς να ονειρευτείς..

_

Θυμάμαι,  χρόνια πριν να ξεχειλίζει από παντού η αμηχανία..  

_

Έρχονται χριστούγεννα..

Δεν έχω διάθεση φέτος,  κανένα από τα τελευταία χρόνια δεν έχω διάθεση,   μου λείπει εκείνη η παιδιάστικη αίσθηση που είχα,  που έμοιαζε ο Δεκέμβρης σαν παραμύθι..

Το δέντρο μου χρειάζεται φωτάκια και μετά να του κρεμάσω τα στολίδια..

Και να συμμαζέψω χρειάζεται,  και να φτιάξω μερικά κοσμηματάκια και μετά γλυκά και φαγητά,  και πάλι γλυκά και φαγητά.

_.

Κάπως έτσι περνάει ο καιρός,  και φεύγουν οι μέρες και οι μήνες και τα χρόνια..  και μένουμε δυστυχείς για όλα όσα ''ναι''  υπογράψαμε..  όχι πάντα βέβαια..  υπάρχουν και στιγμές ευτυχισμένες..  και δεν θα πω απόψε πως μπορεί να είναι κάποιας ανάγκης κατασκεύασμα..