Sunday, December 28, 2014

δύο





Πως μπορώ να είμαι τόσο αφελής και να πιστεύω πως μόλις αγγίξω κάτι που με πολύ δυσκολία έφτασα,  τσουπ έγινε και δικό μου;  Από που κι ως που δικό μου;

Όσο σε θυμάμαι φεύγεις περισσότερο παρά είσαι εδώ..  κι όταν είσαι εδώ πάλι φευγάτη είσαι..  πως γίνεται μια κοιλιά να βγάζει τόσο διαφορετικούς καρπούς ε;

No comments:

Post a Comment

μια άλλη

  Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι,  με γκρίνια ή με γέλιο,  με χαρά ή με λύπη,  με τρυφερότητα ή κακία,  το περιμέναμε είτε όχι,  το ονειρευόμ...