Είναι σαν αυτή την αίσθηση της καραμέλλας και τη γλύκα που αφήνει καθώς σιγολειώνει στο στόμα κι ακόμη ακόμη αυτό το ό,τι τελειώνει και ή θα πρέπει να βάλεις στο στόμα σου κι άλλη, ή θα πρέπει να αφήσεις τη γεύση σιγά σιγά να εξατμιστεί. ώστε να είναι έτοιμο να δεχτεί την επόμενη..
Λατρευω παντα τις φωτογραφιες που επιλεγεις! Και αγαπω τον τροπο που γραφεις. Ισως ειναι κι επειδη εχουμε μοιραστει και καποιες στιγμες τετ-α-τετ και νιωθω σαν να ειμαστε σε ενα τραπεζακι διπλα στο παραθυρο, στο Κανταθ -κλεινει το Κανταθ :( - και τα λεμε :).
ReplyDeleteΟι ευχαριστες γευσεις, οσο περνουν τα χρονια ειναι πιο σπανιες. Εμεις γινομαστε πιο εκλεκτικοι και δεν απολαμβανουμε πλεον την ιδια γκαμα γευσεων ή εχει "χαλασει" καπως η πρωτη υλη και με δυσκολια πετυχαινει η συνταγη; Δεν ξερω. Παντως με εχω πιασει συχνα να μηρυκαζω αγαπημενες γευσεις τους παρελθοντος απο φοβια οτι η επομενη γευστικη ευχαριστη εκπληξη θα αργησει.
Μ'αρεσει καθε Δευτερα να βρισκω μαζεμμενες αναρτησεις σου να διαβαζω :)
Καλη εβδομαδα ξανθουλα μου
κι αν δεν εχουμε μοιραστει πραγματα!
Deleteωστε κλεινει το Κανταθ; ποσο κριμα!
μ αρεσει που εισαι αληθινη.. οσο θα μπορουσε να ειναι ο καθενας μας.. παραδεχεσαι για τον εαυτο σου πραγματα, δεν συμβαινει συχνα αυτο και ναι ετσι ειναι οπως τα λες..
εμενα να δεις ποσο μ αρεσει οταν σε βρισκω :)
καλη εβδομαδα κοριτσι