Που θα το πω δεν με ενοχλεί. Το ταξίδι της φωνής μου δεν θέλω. Που θα ξαναγυρίσει επάνω μου δεν θέλω. Που τα υγρά των ματιών μου δεν φτάνουν να μαλακώσουν τις λακούβες των αυτιών μου δεν θέλω. Που οι λέξεις, οι μικρές κι οι ασήμαντες πονάνε, δυό γράμματα και τόσο οξύ.. πόσο βάθος και πόση υπόσχεση ζωής - τα όνειρα λέει, τα όνειρα τα παλιά τα αγαπάμε γιατί είναι μια αίσθηση που την αγγίξαμε -
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Thursday, January 29, 2015
το ταξίδι της φωνής μου
Που θα το πω δεν με ενοχλεί. Το ταξίδι της φωνής μου δεν θέλω. Που θα ξαναγυρίσει επάνω μου δεν θέλω. Που τα υγρά των ματιών μου δεν φτάνουν να μαλακώσουν τις λακούβες των αυτιών μου δεν θέλω. Που οι λέξεις, οι μικρές κι οι ασήμαντες πονάνε, δυό γράμματα και τόσο οξύ.. πόσο βάθος και πόση υπόσχεση ζωής - τα όνειρα λέει, τα όνειρα τα παλιά τα αγαπάμε γιατί είναι μια αίσθηση που την αγγίξαμε -
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment