Thursday, January 29, 2015

το ταξίδι της φωνής μου





Που θα το πω δεν με ενοχλεί.  Το ταξίδι της φωνής μου δεν θέλω.  Που θα ξαναγυρίσει επάνω μου δεν θέλω.  Που τα υγρά των ματιών μου δεν φτάνουν να μαλακώσουν τις λακούβες των αυτιών μου δεν θέλω.  Που οι λέξεις, οι μικρές κι οι ασήμαντες πονάνε,  δυό γράμματα και τόσο οξύ.. πόσο βάθος και πόση υπόσχεση  ζωής - τα όνειρα λέει,  τα όνειρα τα παλιά τα αγαπάμε γιατί είναι μια αίσθηση που την αγγίξαμε -  

No comments:

Post a Comment

οι συγνώμες

  Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό,  χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...