Η άνοιξη με βρήκε με 657.754.323.390 καρδιακούς χτύπους το δευτερόλεπτο. Περισσεύει η θάλασσα μέσα μου. Υπό εξαφάνιση ό,τι πρασινίζει και ό,τι ανθίζει. Μικρά ταξείδια να καλυφθούν οι ελλείψεις. Σινεμά, βιβλίο. Παπαρούνες. Επιλεκτική περιθωριοποίηση! Στίβες χαμού. Ένα γράμμα μπλε. Ένα μήνυμα λευκό. Αγάπης! Ένας εφιάλτης, μια αναγέννηση. Επανατοποθετήσεις. Διαγραφές..
Καλημέρα! Με προβληματίζει η καλπάζουσα ταχυκαρδία σου… διακρίνω στο γραφτό σου μια απογοήτευση μ’ αυτό το «επιλεκτική περιθωριοποίηση».… και αντικρουόμενα συναισθήματα (εφιάλτης-αναγέννηση…) ενώ θα έπρεπε, βοηθούμενη από τούτη την ποθούμενη άνοιξη, η διάθεση και όχι οι παλμοί να ήταν στα ύψη.
ReplyDeleteΌσο για τις επανατοποθετήσεις και τις διαγραφές, θεωρώ πως κάποιες φορές είναι χρειαζούμενες –επιβεβλημένες θα έλεγα– διότι έτσι κάνουμε χώρο…
Υ.Γ. όσο για τον τίτλο μου θυμίζει την συγκλονιστική ταινία του Αλεχάντρο Αμενάμπαρ.
Με τα πιο φιλικά αισθήματα
καλημερα Στρατο..
Deleteεννοεις της ταινια ''η θαλασσα μεσα μου'' που μας ειχε συγκλονισει μερικα χρονια πριν.. η δικη μου θαλασσα περισσευει ως εικονα, καθοτι ζω σε μια πολη παρα πολυ ομορφη μεν.. μονοχρωμη δε (γκρι - μπλε / μπετον - θαλασσα), για να βρω πρασινο πρεπει να παρω αυτοκινητο και να βγω λιγο πιο εξω, να οπως προχθες σε μια βολτα χαλκιδικη κι αλλη μια προς τον ολυμπο / οργασμος του πρασινου
η ταχυπαλμια προβληματισε και την καρδιολογο μου, επιλεκτικη ειναι η περιθωριοποιηση οταν θελεις να τραβηχτεις στην ακρη χωρις τιποτα και κανενας να σε απασχολει, εφιαλτης για μενα ηταν η πιεση που ενιωσα ολη την μεγαλη εβδομαδα, αναγεννηση ολες οι εικονες μετα..
η διαθεση ειναι αλλες φορες στα υψη και αλλες στα ταρταρα
οι διαγραφες αναγκαιες οπως το λες.. το δυσκολο με μενα ειναι οταν επανατοποθετουμαι περναω δυσκολα.. δυσκολα φευγω απο τα αρχικα μου συμπερασματα κι ας εχω ενδειξεις.. το παλευω μεχρι τελευταιας πτωσης.. συνηθως κερδιζει η πτωση..
μια απογοητευση δεν την εχουμε ολοι παντα;
σ ευχαριστω
Εγώ να δεις... απογοητεύσεις...
DeleteΝαι, αυτή την ταινία εννοούσα με τον Χαβιέρ Μπαρδέμ. Όντως συγκλονιστική!
Καλό υπόλοιπο Κυριακής!
Περιθωροποίηση, επανατοποθετήσεις και διαγραφές ακούω...χμμ... Ανοιξιάτικη 'καταιγίδα'...;)
ReplyDeleteμπα! παντος καιρου, χειμωνα καλοκαιρι.. της καθημερινοτητας και της ζωης :)
DeleteΚάνοντας μια βόλτα στο ιστολόγιό σας, με εντυπωσίασε, εκτός από το γατί στο header, το λακωνικό των αναρτήσεών σας, καθώς μισώ τις αναρτήσεις-σεντόνια.
ReplyDeleteΟπότε, θα μου επιτρέψετε να σας επισκέπτομαι και να σας διαβάζω, ασχέτως εάν αφήνω κάποιο σχόλιο ή όχι. Ναι;
Ωστόσο, ας επικεντρωθούμε στην αναγέννηση, τις επανατοποθετήσεις και, κυρίως, στις διαγραφές.
Καλημέρα σας!
μα αυτος ακριβως ειναι ο σκοπος των blogs.. καλη συνεχεια :)
DeleteΕντάξει! Είναι που είμαι καινούργια στο σπορ του blogging και δεν έχω εντρυφήσει ακόμα στο savoir vivre του!
DeleteThanks a lot! :)
καλως ηρθες Λουιζα :)
DeleteΚαι με τον ηλιάκο, μήπως ήρθε η στιγμή, να βγάλουμε έξω και τις πληγές να στεγνώσουν;
ReplyDeleteΑΦιλάκια πάντα τρυφερά! :)
καλημερα μαγισσουλα μου.. ποιος αντεχει χωρις τον ηλιο που ολο τον στερουμαστε φετος, να οπως και σημερα που εχουμε μια πολυ ωραια συννεφια.. θα βρεξει αραγε ή οχι;
Deleteσυνηθως στεγνωνουμε το καλοκαιρι στην ξαπλωστρα.. αλλα ειναι ακομη λιγο μακρια..
(καπου εβλεπα ενα ωραιο του Κρισναμουρτι και σε σκεφτομουν ;)