Ωστόσο, τίποτα δεν είναι απόλυτο!
Μια εποχή που δεν υπάρχει σε ομορφιά παρά μόνο σε φωτογραφίες κυρίως βόρειων γεωγραφικά τόπων, συνάντησα 4 ζευγάρια ανθρώπων. Τον Τ με την Χ, τον Ι με την Φ, την Σ με τον Δ και την Χ με τον Β - αα ναι, μόλις χθες είδα και την Ζ με τον Χ. Δεν ήξερα ούτε πολλά για αυτούς, ούτε λίγα. Νομίζω πως με τις συνθήκες επικοινωνίας που δημιουργώ γύρω μου, ούτε θα μάθω περισσότερα. Με τρομάζουν τα πολλά πολλά με τους ανθρώπους. Θέλω λίγα, και καλά. Και θέλω εκείνη την απόσταση που με βοηθάει περισσότερο να τους ψυχανεμίζομαι παρά να δένομαι.
5 ζευγάρια! Κανένα ίδιο με το άλλο, ηλικιακά κοντά, χρόνοι δεσμών και σχέσεων σε ποικιλία. Από 30+ χρόνια το περισσότερο, με 1-2 χρόνια το περισσότερο. Καμμία σημασία!
Ο κωδικός ανάμεσα σε δύο ανθρώπους αποκτιέται από την πρώτη στιγμή. Τον έχουν ή δεν τον έχουν. ΚωΔιΚός! Με κεφαλαία γράμματα. Αυτό που τους ενώνει. Αυτό που εκπέμπουν σαν ένα σήμα που κανείς δεν μπορεί ή και δεν θέλει να αποκρυπτογραφήσει. Αυτή η βαθύτερη επικοινωνία της συννενόησης όχι με τα μάτια, αυτό πάει πολύ, αλλά με την κίνηση, με την αύρα που εκπέμπει ο άλλος, με την ανάσα που μετράει αν θα βγει πιο άχρωμη ή πιο ζωηρή.
Αυτόν τον κωδικό τον αναγνωρίζουν μόνο αυτοί οι ίδιοι. Κι αυτό το γεγονός από μόνο του είναι τα πάντα. Όσες διαφωνίες κι αν υπάρχουν. Όσα χρόνια κι αν περάσουν.
No comments:
Post a Comment