Έρχομαι σπίτι και σκέφτομαι πως ίσως είναι η τελευταία θαλασσινή εικόνα η σημερινή. Ξεπλένω ιδρώτα, αντιηλιακό και αλάτια. Τα όνειρα τα φυλάω μέσα μου. Κράτησα μια απόσταση από την κάλπη. Ψήνω μηλόπιττα! Το βιβλίο μου στις τελευταίες του σελίδες. Ο Φαμπιό μ΄αποχαιρετά. Μια γραμμή εντελώς φθινοπωριάτικη διαγράφεται εμπρός μου. Να φτιάξω σχέδια να έχω να τρέχω πίσω από κάτι.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Sunday, September 20, 2015
μηλόπιττα
Έρχομαι σπίτι και σκέφτομαι πως ίσως είναι η τελευταία θαλασσινή εικόνα η σημερινή. Ξεπλένω ιδρώτα, αντιηλιακό και αλάτια. Τα όνειρα τα φυλάω μέσα μου. Κράτησα μια απόσταση από την κάλπη. Ψήνω μηλόπιττα! Το βιβλίο μου στις τελευταίες του σελίδες. Ο Φαμπιό μ΄αποχαιρετά. Μια γραμμή εντελώς φθινοπωριάτικη διαγράφεται εμπρός μου. Να φτιάξω σχέδια να έχω να τρέχω πίσω από κάτι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
δυό πλευρές
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
Με την απότομη εισβολή του φθινοπώρου ήταν επόμενο πως όλα αυτά χρειαζόντουσαν το ξέπλυμα. Τα όνειρα άφησέ τα σε εγρήγορση. Ποτέ δεν ξέρεις...
ReplyDeleteΗ μηλόπιτα θα έχει σίγουρα καλύτερη γεύση διαβάζοντας τις τελευταίες σελίδες του βιβλίου.
Υ.Γ. Πολύ ωραία η αλλαγή του ιστολογίου σου!
Καλημέρα!
ενταξει, καιρος τους ηταν, και του φθινοπωρου και της βροχης!
Deleteκαι η δικια μας διαθεση παντα για καινουργια εποχη..
ηταν μακρυ ολο αυτο το καλοκαιρι, ηταν πολυ και βαθυ αλλα ηταν ζουμερο και δυνατο και ομορφο..
μετραμε μερες τωρα για το επομενο, ευχομενοι να ειναι ευγενικος ο χειμωνας..
το βιβλιο ηταν εξαιρετικο
η μηλοπιτα εγινε αναρπαστη!
σχεδια λιγο πολυ παντα κανω οπως και ονειρα, δεν γινεται διαφορετικα :)
κι εμενα μου αρεσε πολυ, τα χαιρομαι αυτα τα χρωματα του blog μου
καλη σου μερα Στρατο
Θα συμφωνήσω με τον Μηθυμναίο παραπάνω, μου άρεσε πολύ η αλλαγή στα χρώματα του ιστολογίου. Έγινε πολύ φθινοπωρινό τώρα, ενώ και οι φωτογραφίες που βλέπω είναι και οι δύο πολύ ατμοσφαιρικές και ταιριαστές. Και με τον συννεφιασμένο ουρανό που έχω μπροστά στα μάτια μου από την μπαλκονόπορτά μου, εκτιμώ περισσότερο τη ζεστασιά που αποπνέει. :-)
ReplyDeleteγεια σου love
Deleteχαιρομαι που κατι που αρεσε πολυ σε μενα, ευχαριστησε κι εσας..
μεγαλη υποθεση αυτη η ''ζεστασια'' τελικα σε αντιθεση με την ''ψυχροτητα'' - καμμια φορα θελεις να βγαλεις το πρωτο αλλα το περιβαλλον ή αλλοι λογοι εκπεμπουν το δευτερο
ειχα πολλα χρονια να πω ''αχ τι ωραια που ηρθε το φθινοπωρο'' !
Αχ τι ωραια που ηρθε το φθινοπωρο;;;;
ReplyDeleteΝομιζω πρεπει να απολαυσουμε μαζι ενα ζεστο καφεδακι. Ετσι, να ξεσκονισουμε ονειρα, να χαιδεψουμε λιγο τα λαθη μας, να μας αγαπησουμε λιγο μεσα απο μια ωραια κουβεντουλα :-)
ναι ναι, ποιος; εγω το λεω αυτο, που ειμαι οι 50 αποχρωσεις της γκρι-νιας στις αλλαγες του καιρου και οχι μονο ;)))
Deleteθα ελεγα ναι, βεβαιως και να παρουμε μαζι καφεδακι, και να κουβεντιασουμε κι ολας - πολυ !