Wednesday, October 21, 2015

ρότα





Σήμερα θυμηθήκαμε αυτό που είχε συμβεί παλιά,  εκείνο τον Οκτώβρη του 1995.  Τότε,  είμασταν ακόμη παιδιά,  κι εμείς τα παιδιά,  αλλά και οι γονείς μας!  Με ένα βολικά περίεργο τρόπο,  ακόμη και τα πιο δύσκολα,  πήγαιναν καλά.  Όλα,  όσα συνέβαιναν,  ήσαν περαστικά.

Τίποτα από όλα αυτά δεν το βιώνουμε κατά αυτόν τον τρόπο πια,  αλλά τα γεγονότα μοιάζουν ίδια μέσα στην διαφορετική,  αρνητική τους ρότα.

Ο πόνος και η θλίψη,  δεν περιγράφονται,  μόνο βιώνονται πόντο πόντο,  σταγόνα σταγόνα,  από την αρχή τους ως το τέλος τους,  στον ίδιο καμβά και η υπομονή,  μαζί με την ελάχιστη αισιοδοξία αυτού του ''λίγο παραπάνω''  -  ''λίγο παραπάνω''  -  ''λίγο παραπάνω'' _

υ.γ.  ουδεμία σύνδεσις μεταξύ κειμένου και φωτογραφίας υπάρχει

No comments:

Post a Comment

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...