Κάπου ανάμεσα σε κάποια λαμπάκια και διάφορα παιχνίδια που κάθε χρόνο χρησιμοποιούμε για τον στολισμό του δέντρου (ναι ειναι αλήθεια, δεν στόλισα ακόμη γιατί μια αυτό, δυό εκείνο και τρεις το άλλο που να προλάβω η έρμη), προσπαθώ να ξεχωρίσω στο μυαλό μου της έννοια της χαράς και αυτήν της ευχαρίστησης. Κυρίως της ευχαρίστησης, αυτή λοιπόν η αξιοπρεπέστατη κυρία, σου δίνω το χέρι, αργότερα, αφού τα μισά ίσως και παραπάνω χρόνια της ζωής σου, περπατάς δίπλα δίπλα με το ατίθασο, υπερκινητικό, κοριτσάκι που ονομάζεται χαρά.
Η ευχαρίστηση, έρχεται σαν απόσταγμα ζωής! Και μοιάζει λίγο με την ευγνωμοσύνη, όχι πως σου κάνουν την χάρη ή πως δεν κέρδισες μόνος σου την ευχαρίστηση αλλά σου την παραχώρησαν όπως πολύ όμορφα έγραψε στο κείμενο της η Διονυσία, ούτε ακριβώς ικανοποίηση από την ανασκόπηση της ζωής ενός ανθρώπου, όχι. Ίσως επειδή μέσα στο δικό μου μυαλό, έχει να κάνει με αυτό καθεαυτό το γεγονός, πεντακάθαρο και με τη βαρύτητα του.
Η χαρά, έχει να κάνει με την επιφάνεια. Η ευχαρίστηση έχει υπόσταση και βάθος. Η χαρά είναι διάφανη, λαμπερή και άπιαστη. Κατά το συναίσθημα της χαράς πετάς! Η ευχαρίστηση έχει άρωμα. έχει υφή, έχει βαθύ καναπέ με βελούδινο ύφασμα και πολλά μαλακά μαξιλάρια για να κάτσεις να βολευτείς. Για να τη νιώσεις πρέπει να της δώσεις το 100% σου, να γνωρίζεις τι θέλεις, πώς θα το πάρεις και κυρίως να γνωρίζεις το τί μπορείς να πάρεις. Γενικότερα η ευχαρίστηση χρειάζεται μια επίγνωση των πραγμάτων. Μια γνώση. Είναι λίγο πιο σοφή! Και πιο ώριμη. Και πιο σεμνή. Και πιο σοβαρή. Η ευχαρίστηση έχει δύναμη, δεν έχει;
Έξω ο ουρανός έχει χρώμα λευκό (ναι υπάρχει και τέτοιος ουρανός). Στο δωμάτιο, σκόρπια φωτεινά λαμπάκια. Ένας μόνιμος χαμός που αυτή τη φορά έχει συντροφιά όλα τα μπιμπλίκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου που χρειάζονται τα χεράκια μου για να μπουν στο δέντρο. Αυτό είναι και χαρά και ευχαρίστηση. Σαν να στήνουμε ένα λαμπερό τοίχος απέναντι σε όλα τα σκοτεινά που συμβαίνουν. Που όσο αυτά θα πληθαίνουν, τόσο εμείς θα κρατάμε κόντρα. Για τη χαρά! Και σπανιότερα για την ευχαρίστηση ;)
Να μπορείς να ξεχωρίσεις το σημαντικό και να το απολαμβάνεις - αυτή είναι η ευχαρίστηση, όπως την έχεις κατά νου;
ReplyDelete(Έλεγα κι εγώ, τι έγινε και έχω τέτοια επισκεψιμότητα ασυνήθιστη σήμερα - και μετά είδα την ανάρτησή σου.)
Τελικά, στόλισες σήμερα, σωστά; Και του χρόνου! (Αυτό λένε, νομίζω, σ' αυτές τις περιπτώσεις.) Με πολλή χαρά ΚΑΙ ευχαρίστηση! :-)
αυτο ακριβως εννοω ;)
ReplyDeleteστολισα!
οχι οπως παλια που εβαζα κι εδω κι εκει και παντου, γιατι βαριεμαι πια τα συμμαζεματα αλλα το κλασσικο δεντρακι μου το εφτιαξα, με φωτακια πολλα και παιχνιδια.. με πολυ ευχαριστηση οπως το λες ;)
γενικοτερα τα χριστουγεννα ειναι μια πολυ ευχαριστη περιοδος για μενα
Να το κάνεις και να το απολαύσεις ολόψυχα Στέλλα μου....! γινόμαστε πάλι παιδιά και αξίζει. Την καλησπέρα μου.
ReplyDelete