Tuesday, September 26, 2017

υπαρξιακό άγχος





Η βροχή που θα μας πασπάλιζε με την Φθινοπωρινή σκόνη στάθηκε ασυνεπής στο ραντεβού. 
Παρ'  όλη την πρωινή και την βραδυνή ψύχρα,  παρ' όλο που στη βορεινή πλευρά του σπιτιού ο ουρανός στιγμές στιγμές αγριεύει λες και είναι χειμώνας,  η ζέστη ακόμη καλά κρατεί.
Πολλά κομμάτια χρώματος,  μπορούν να φτιάξουν μια καρδούλα κι ας με πεις ρομαντική.  Επίσης,  η βελόνα μπορεί να κάνει τα δάχτυλά σου να πονούν.  Ή να θέλουν απελπισμένα να ξεκουραστούν.
Στο μυαλό μου έχω φλυτζάνια,  γεμάτα με τσάι καφτό.  Παίρνω λίγο λίγο με το κουταλάκι,  και φυσάω προσεκτικά να κρυώσει,  με τα χείλια μου.  Ίσως να έχω βάλει και μια κουταλιά βούτυρο για να σε θυμάμαι.  Λες και δεν σε σκέφτομαι έτσι κι αλλιώς.
Είχα τρεις φορές στη ζωή μου υπαρξιακό άγχος.  Οι δύο,  ήταν πάρα πολύ δυνατές.  Η τρίτη,  δεν έχει περάσει ακόμη στο παρελθόν για να μπορέσω να τη δω από απόσταση.  Η πρώτη,  ήταν στην πολύ ευαίσθητη ηλικία των είκοσι,  η δεύτερη ήταν στο δυναμικό πάτημα των σαράντα μου χρόνων και η τρίτη κλείνοντας για τα καλά μισό αιώνα ζωής.

5 comments:

  1. Συμφωνώ, καλή μου Στέλλα, πως ήδη αισθανόμαστε μια έστω ολίγη ψύχρα. Φθινόπωρο γαρ…
    Συμφωνώ –και δεν θα σε πω ρομαντική– πως με ένα ή χιλια-δυο κομμάτια χρώματος μπορείς να φτιάξεις μια καρδούλα.
    Διαφωνώ κάθετα με το υπαρξιακό –εν γένει– άγχος σου και φοβάμαι γιατί μπορεί να προξενήσει και να πυροδοτήσει αρνητικά συναισθήματα. Κι εμείς όλοι που σε αγαπάμε σε θέλουμε με τα θετικά, ευγενικά και φιλικά αισθήματα που διαθέτεις.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μα το υπαρξιακο αγχος δεν ειναι κατι για το οποιο μπορει καποιος να συμφωνησει ή να διαφωνησει Στρατο, στεκεσαι διπλα σ αυτον που ταλαιπωρειται κι αυτο ειναι ολο. Θα ελεγα πως ειναι περισσοτερο διαχειρησιμο απο καθε φορα, ομως δεν παυει να υπαρχει.
      Ελπιζω να μην το λες αυτο επειδη εκανα κατι που σε ενοχλησε, αν ναι, καθολου δεν ειχα τετοια προθεση :)

      Delete
  2. Εδώ στην Αθήνα Στέλλα μου νιώσαμε, θα έλεγα έντονα, την φρεσκάδα που έφερε η βροχή. Και την αντάρα της Φθινοπωρινής καταιγίδας που τόσο λατρεύω. Εύχομαι να φτάσει στον τόπο σου με γόνιμο πάντα τρόπο.
    όμορφα να περνάς.

    ReplyDelete
    Replies
    1. επισης Γιαννη μου, καλο σου βραδυ

      Delete
  3. μπααα δεν ξερω αν πυροδοτουνται απο το φθινοπωρο, ισως ομως να εχεις δικιο, θα ελεγα οτι κυριως κατι γινεται και κρυβονται καλα το καλοκαιρι, αλλα το ολο θεμα δεν εχει να κανει με τις εποχες, με το αν εισαι καλα κλπ κλπ Θα ελεγα πως ειναι φυσικο επακολουθο που υπογραμμιζει καποια σταδια της ζωης μας.
    Τον ρομαντισμο μου το θελω, οπως και τον αυθορμιτισμο μου αλλα και ολα οσα αγαπαω.. καλο απογευμα Ευη μου!

    ReplyDelete

μια μέρα

  χρόνος τότε που σκοτώναμε το συναίσθημα,  κι ενώ η ψυχή έλεγε ναι,  εμείς επιλέξαμε το όχι νοσταλγία ο τρόπος που σήκωνες ψηλά τα μανίκια ...