επιλεκτική μνήμη

Ένα ποίημα της Ελένης Γούναρη


Πριν λίγες μέρες τον επισκέφτηκε
Είχαν να συναντηθούν είκοσι χρόνια
Τί θες να κάνουμε Δημήτρη; του είπε σε μια στιγμή
Έρωτα
Αυτό της απάντησε κι εκείνη, τα ‘χασε
Με κοίταξε γεμάτη αμηχανία
Σε ακούνε, τί είναι αυτά που λες; τον μάλωσε
Σσσ.. άστον, της έγνεψα
Απωθημένο του θα ήταν, έτσι σκέφτηκα
Τον έβλεπα συχνά, καθημερινά σχεδόν
Ισχυρίζεται πως είμαι η αδυναμία του
Θα τον ρώταγα
 Θα μου απαντούσε
Ερωτευτήκατε;
Και βέβαια
Ποιά;
Πολλές, είπε χαμογελώντας
Και ο μεγαλύτερος σας έρωτας;
Η Νατάσα
Η Αναστασία που είχε έρθει πριν λίγες μέρες να σας δει;
Ναι!
Πώς την γνωρίσατε;
Ήμουν ιδιαίτερος του διοικητή τότε
Η Αναστασία είχε έρθει για διορισμό
Μόλις την είδα, ζαλίστηκα
Τόσο όμορφη ήταν!
Και;
Ήσασταν παντρεμένος τότε;
Λίγο παντρεμένος, απάντησε και γελάσαμε
Την φλέρταρα
Ενέδωσε
Όσο ήμασταν μαζί, περάσαμε υπέροχα
Δεν πάψαμε ποτέ να επικοινωνούμε
Δεν θα ήταν δυνατόν, να πάψουμε να επικοινωνούμε
Η μνήμη, μου λέτε συχνά, πως πια δεν βοηθάει
Ρωτώ για τα βιβλία σας, ρωτώ για άλλα και ξεχνάτε
Αυτό όμως, όχι
Όλα τα άλλα, μπορεί να τα ξεχνώ
Όλα τα άλλα, μπορεί και να μην υπήρξαν ποτέ..