παραμονή πρωτοχρονιάς

Καθόμαστε στον καναπέ με τη φίλη μου την Δ. και περιμένουμε να μας σερβίρουν τσάι.  Φωτεινά αστέρια παντού,  επάνω μας,  πίσω μας,  σαν κουρτίνα στα τζάμια,  με προβολή στους τοίχους!  Περιβάλλον λαμπερό και συνάμα ατμοσφαιρικό και cozy.
- Τί έγινε το confiteor το ξεκίνησες;
-  Μπα,  μέσα στις γιορτές συνηθίζω να διαβάζω αστυνομικά και θρίλερ.  Ταιριάζουν με τα χριστούγεννα,  με το τέλος του χρόνου,  την αλλαγή,  την καρδιά του χειμώνα.
-  Μου φαίνεται λίγο δύσκολο το confiteor,  συνέχισα μετά από μια μικρή παύση.
Το τσάι σερβιρίστηκε καφτό,  μαζί του και ένα μικρό πορσελάνινο πιατάκι με διαφόρων ειδών μικρά γλυκάκια.
-  Ξέρεις,  είναι ένα βιβλίο που καθώς το τελειώνεις χαίρεσαι πολύ,  όχι από ανακούφιση,  ουφ τελείωσε,  αλλά από χαρά για όσα σου έμαθε.
-  Χχμμ  κάπως έτσι δεν έχει να κάνει και με τον χρόνο;  ήπια μια γουλιά από το τσάι μου.  Να,  δεν είναι κι ο χρόνος,  ο κάθε χρόνος,  κι όλα μαζί τα χρόνια,  σαν ένα βιβλίο που καθώς το κλείνουμε νιώθουμε ήδη μια μικρή νοσταλγία;  όχι τόσο εξ αιτίας της λύπης που αφήνει μοιραία ένα τέλος αλλά για όλα αυτά που μάθαμε βιώνοντας βήμα προς βήμα τις στιγμές μας,  αυτές τις υπέροχες στιγμές μας,  όρθιοι στις δύσκολες και γελαστοί στις εύκολες; 



Μπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα 
και με τα πιο μικρά.. 
Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών. 
Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές. 
Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους. 
[..] 
Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια. 
Που ξέρω ν' ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους. 
Μου φτάνει που μ' αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι. 
Πολύ.. 
Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους. 
Πολύ.. 
Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι' αυτούς. 
Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι. 
Που δε με νοιάζει να με θυμούνται. 
Που μπορώ και κλαίω ακόμα. 
Και που τραγουδάω..μερικές φορές.. 
Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν. 
Και ευωδιές που με γοητεύουν... 

Οδυσσέας Ελύτης


Καλή χρονιά,  με όμορφες στιγμές εύχομαι!