Να εδώ, έχω την πολυτέλεια να κρυολογώ, να γκρινιάζω, να είμαι χαρούμενη, να δραστηριοποιούμαι, να βαριέμαι, να κοιτάζω από το παράθυρο, να βγαίνω για μια βόλτα, να περιμένω στην αναμονή ενός ιατρείου, να απορρίπτω, να αποδέχομαι, να διαπιστώνω πως ζούμε στην παρακμή, να μετράω λύπες, να υπολογίζω χαρές, να ερωτεύομαι, να αγαπώ, να θυμάμαι, να διαγράφω, να βλέπω τον ήλιο την συννεφιά, το χιόνι και τη βροχή, να ψιθυρίζω το όνομα σου, να διαβάζω, να δημιουργώ, να ονειρεύομαι, να γελάω ρε γμτ!
Κάπου εκεί, ένα μικρό αγόρι, τόλμησε να ονειρευτεί, έκρυψε τα αποδεικτικά στοιχεία μιας κοσμιοτάτης διαγωγής και κάποιων αριστείων στη φόδρα από το πανωφόρι του και ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι.
''Άνθρωποι'', καταπίνουν ανθρώπους!!!
Αυτό είναι το τέλος!
που νόμισε ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
αλλά πικρές οι βουλές του Αλλάχ
και σκοτεινές οι ψυχές των ανθρώπων.
Όπως μας λέει στον
Κεμάλ!
ο υπέροχος Χατζηδάκης
Πόση πολυτέλεια μπορεί να κρύβουν όλα αυτά τα υπέροχα και απλά πράγματα που γράφεις μεσα σε τόσο λίγες γραμμές.
ReplyDeleteΚαι πόση αλήθεια μπορεί να κρύβουν κάποιες λέξεις που διάβασα στο κείμενο σου?
Πόσο δεδομένα μπορεί να είναι για εμάς κάποια πράγματα και πόσο προσπαθούν ακόμα και σήμερα κάποιοι άλλοι για να τα έχουν στην ζωή τους?
Υπέροχο πραγματικά και απίστευτα αληθινό.
Μάριος.
ΥΓ : Όταν διάβαζα το κείμενο σου άκουγα Σταύρο Λάντσια. https://www.youtube.com/watch?v=ojgW0msZQOk
Ταιριάζει πιστεύω και με τον καιρό που βλέπω πίσω από το τζάμι του σπιτιού μου στα βόρεια της Αττικής.
Γειά σου Μάριε.
DeleteΕίναι πολύ βρώμικος ο κόσμος μας κι αυτό πια το γνωρίζουμε όλοι!
Γιατί πίσω από ένα τζάμι Σάββατο πρωί;
Στάθηκα με μεγάλο σεβασμό στις σκέψεις σου. Στην απαρίθμηση των ενεργειών που απορρέουν από αυτές. Είναι αυτό που αποκαλούμε ομορφιά της καθημερινής απλότητας. Πόσο όμορφα στέκεσαι απέναντι σε αυτήν ! πραγματικά εντυπωσιακό.
ReplyDeleteΝαι, κάποιοι άνθρωποι καταπίνουν ανθρώπους. Επιδίδονται σε αυτό το κυνήγι κεφαλών περιφέροντας το άδειο σαρκίο τους προκαλώντας πόνο.
Την καλησπέρα μου Στέλλα μου. Καταφύγιο σκέψης εδώ το σπιτικό σου.
Καλό ξημέρωμα.
Κακός ο κόσμος, αγενής, βίαιος, και αλοίμονο αν βρίσκεσαι στην όχθη του αδύναμου.
DeleteΓιάννη μου, μια πολύ όμορφη Κυριακή σου εύχομαι!
Γλυκιά πινελιά το σχόλιο σου.
Καλημέρα, fish eye.
ReplyDeleteΣτο πρώτο σου κομμάτι της ανάρτησής σου, οι σκέψεις σου συμπίπτουν με του κυρίου Λι, του σημερινού.
Στο δεύτερο, οι στίχοι του Γκάτσου μας βγάζουν από το όνειρο και μας ταρακουνάνε.
Όσο όμως συνεχίζουμε και βλέπουμε το τέλος, το κάθε τέλος ενός ονείρου, το "στοίχημα" είναι να μπορούμε να προχωράμε, έστω κι αν δεν καταφέρνουμε να δούμε πως "θ' αλλάξει ο κόσμος", έστω κι αν τις δικές μας παρεμβάσεις μπορεί να τις καταπίνει η ζωή. Ας τις προσπαθούμε, όμως, ε;
Πολλά φιλιά, καλή Κυριακή.
Οι στίχοι του Γκάτσου και η μελωδία του Χατζηδάκη είναι ό,τι ωραιότερο έχει γραφτεί ποτέ και όχι μόνο το συγκεκριμένο! Μου αφήνει πάντα μια πίκρα ο Κεμάλ, οφείλεται στην ωμή πραγματικότητα του ειδωμένη κάτω από ένα πρίσμα ρομαντισμού.
DeleteΕ ναι!
Ό,τι κάνει ο καθένας μόνος του, προχωράμε φυσικά, όμως να, αυτό που σκοντάφτουμε συχνά σε εγκλήματα πώς να το ξεπεράσουμε μου λες;
Από τις ελάχιστες φορές στη ζωή μου που το ένιωσα αυτό της πρώτης παραγράφου.
Φιλιά κύριε Λι μου, ακόμη κι αυτή η σχέση μας εδώ, αυτό το δούναι λαβείν, είναι ένα μικρό θαύμα!
"Άνθρωποι" καταπίνουν ανθρώπους.... : η μόνιμη φρίκη μου σε αυτή τη ζωή.. και κάτι που αδυνατεί να κατανοήσει η ψυχή μου πως είναι δυνατόν να γίνεται...
ReplyDeleteΤην καλημέρα μου...
Ο άνθρωπος έχει μεγάλη δύναμη αλλά δυστυχώς αναλώνεται με λάθος τρόπο Όλγα μου.
DeleteΠοιός μπορεί να το κατανοήσει! Πόσο πολύ λυπάμαι, αλλά τι να σου κάνει ένα συναίσθημα.. πράξεις θέλουμε!
Καλημέρα και σε σένα, καλή συνέχεια Κυριακής, ευτυχώς μας χαμογελάει ο ήλιος :)
Ναι, ζούμε την παρακμή, αλλά το ζητούμενο είναι να τη ζούμε με στυλ!
ReplyDeleteΕλπίζω και εύχομαι να είσαι καλύτερα με το κρυολόγημα!
Καλό βράδυ Φις Άι!
Καλησπέρα Αρτίστα μου!
DeleteΝαι σήμερα μπορώ να πω ότι δεν βήχω σχεδόν καθόλου και ότι δεν χρησιμοποίησα ούτε ένα χαρτομάντηλο αφού δεν τρέχει η μύτη μου. Σ' ευχαριστώ για το ενδιαφέρον :)
Αυτή είναι κι η δική μου φιλοσοφία, μα να που δεν μου βγαίνει πάντα. Πόσο μεγάλη μπορεί να είναι η θάλασσα και πόσο κόσμο μπορεί να καταπιεί ακόμη; Και όλο αυτό το ''γιατί''!!!
Καλό βράδυ Αρτίστα μου, καλή εβδομάδα να έχουμε!