Το έγραφε στον πίνακα αναχωρήσεων. Δύο, δυόμιση ώρες διαθέσιμες για να τελειώσουν όλα. Να τελειώσουν. Όλα! Στην βαλιτσούλα της, δυό μπλούζες, πέντε βιβλία. Άραξε στο κυλικείο του σταθμού. Πήρε ένα σάντουιτς και μια πορτοκαλάδα. Εδώ μέσα δεν υπάρχει περίπτωση να την αναζητήσει κανείς. Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι έκανε λίγο πριν, κανείς δεν μπορεί να ξέρει που βρίσκεται αυτή τη στιγμή. Πόσο μάλλον για το προγραμματισμένο ταξίδι. Άνοιξε την δερμάτινη τσάντα της και τράβηξε από μέσα ένα υφασμάτινο πορτοφολάκι. Στη μακρόστενη θήκη του, καμάρωσε το εισιτήριο. Σε λίγο θα είναι μεσημέρι. Το τραίνο φεύγει στις 4.5. Σε κανέναν δεν θα λείψει. Κανέναν δεν θα πεθυμήσει. Ως που να προσαρμοστεί τουλάχιστον, όσο θα καταγίνεται να φέρει στα μέτρα της την νέα της ζωή. Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της, σαν χαρούμενο τραγούδι, ωδή προς το δικό της μέλλον.
Η Πληρότητα της λιτής σου αφήγησης είναι το κάτι άλλο. Ξέρεις Στέλλα, όταν κάποιος "γραφιάς" μπορεί με ένα λιτό, αφαιρετικό κείμενο, να προκαλέσει έντονα συναισθήματα, αποδεικνύεται η ποιότητα της γραφής του.
ReplyDeleteΜου άρεσε ο χαρακτήρας της κοπέλας. Τα λόγια σου, οι εικόνες.
Το διατρέχει μια γλυκιά μελαγχολία. Αλλά και μια ελπίδα για το αύριο.
Αγαπώ αυτή σου τη γραφή και δηλώνω πιστός σου ακόλουθος, το έχω ξαναπεί.
Καλό ξημέρωμα.
Γιάννη μου πάντα έχεις έναν καλό λόγο για τον καθένα μας, μ αρέσει κι ενθουσιάζομαι κι εγώ που ενθουσιάζεσαι.
DeleteΚαθώς χάζευα όμορφες φωτογραφίες στο νετ, μου έκανε ένα κλικ η συγκεκριμένη, μα δεν είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα; Σε κάνει να ονειρεύεσαι φευγιό, κόκκινες γραμμές, νέα ζωή. Μια κοπέλλα, πως βρέθηκε εδώ; Τί άλλο έχει μέσα στην τσάντα της που δεν το γνωρίζουμε και κυρίως τί έκανε πολύ νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας; Από τί, ή από ποιούς θέλει να ξεφύγει;
Εσύ θα σκαρφιζόσουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία!!!
Τα φιλιά μου
Εννοείται Στέλλα μου!
Deleteάλλωστε έτσι γεννιούνται οι πιο όμορφες ιστορίες και πλοκές στο νου και στη συνέχεια ως σενάριο γραπτό. Ικανές να δώσουν μικρά και μεγάλα αριστουργήματα. Οι άμεσες εμπνεύσεις της ζωής δίπλα μας ολόγυρά μας. Ένας καλός παρατηρητής μπορείς να τις σταχυολογεί.
Συνεπώς, έχεις μια υπέροχη έκφραση με το κλικ μιας απλής εικόνας ναι ; δεν θέλω αντιρρήσεις; άρα, λέω εγώ τώρα! και γελώ, ξέρω τι όμορφο θα συναντήσουμε από σένα στην Φωτοσυγγραφική σκυτάλη.
Καλό Σαββατόβραδο.
Ναι!!!
DeleteΤο σκεφτόμουν μετά.
Το δύσκολο είναι να κάνεις κάτι που δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα.
Το να είσαι ο εαυτός σου νομίζω είναι εφικτό.
Θα δείξει..
Καλημέρα. Πώς και ο Γιάννης δε σχολίασε πως η μικρή σου παράγραφος αποτελεί μια πολύ ωραία κινηματογραφική εικόνα; :-)
ReplyDeleteΦεύγει, λοιπόν, ε; Ποιος, πότε δεν έφυγε ή δεν πόθησε να φύγει;
Τώρα εγώ, να στο χαλάσω λίγο: https://www.youtube.com/watch?v=ENi9Crx7UYE Γνωστό μεν, αλλά πολύ σχετικό. Όχι για να απορρίψουμε την ανάγκη της φυγής και της ανανέωσης που αυτή μπορεί να σημαίνει. Αλλά έτσι, για άλλες, συμπληρωματικές σκέψεις.
Λιακάδα εδώ σήμερα. Σ' αρέσει ο ήλιος. Ελπίζω κι εκεί. Καλές βόλτες.
Καλημέρα Διονύση!
DeleteΈχεις τον τρόπο σου να μπαίνεις στις βαθύτερες σκέψεις του άλλου, και με την αφιέρωση σου να δίνεις το τελικό μεγάλο χτύπημα :)
Πόσο μου άρεσε και η απαγγελία και οι στίχοι.
Πόσο αληθινοί, ιδιαιτέρως για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα που πραγματικά ούτε σαν σκέψη θα έφευγα ποτέ από την πόλη μου, τόσο πολύ δεμένη είμαι, τόσο πολύ την αγαπώ.
Τα όνειρα για τους ανθρώπους είναι, κι αν όμως κάτι μη αναστρέψιμο έχει συμβεί στη ζωή κάποιου, όπως πχ της κοπέλλας της ιστορίας καλό είναι να βρίσκει διέξοδο για μια πραγματικά νέα ζωή. Κι ας μην το γνωρίζουμε το αύριο, ας ελπίζουμε μόνο σ αυτό.
Ναιιιιι!!!!!!!!
Και ήλιος και Σάββατο, θεσπέσιος συνδιασμός!!!!!!!!
Καλό σαββατοκύριακο κύριε Λι μου :)))
Είδες τι κάνει τώρα ο Διονύσης ; μας πετάει έναν Καβάφη, δια λόγου Χορν, μας κάνει και αναφορά σε μια κινηματογραφική σκηνή και μας στέλνει αδιάβαστους. Εμ τι του λες τώρα.
DeleteΠάντα μια υποψία για φυγή προκαλεί σκέψεις και οξύνει τη φαντασία του νου.
Ο ένας το βλέπει κινηματογραφικά, ο άλλος ποιητικά και εσύ Στέλλα μου, με αυτό το ευαίσθητο κείμενο σου, μας αφήνεις να το "πάρουμε" έτσι όπως "μιλάει" στον καθένα μας!
ReplyDeleteΔεν συμπαθώ τα τραίνα ειδικά τους σταθμούς γιατί για μένα είναι μέρη αποχωρισμού, έτσι το έβλεπα όλα τα χρόνια που έκανα Παρίσι- Βρυξέλλες για να συναντήσω φοιτήτρια τότε τον πρώτο μου έρωτα και από τότε μου κόλλησε και δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να κλαίνε, γενικώς! ;-)
ΑΦιλάκια και καλή τύχη στους τολμηρούς! :)))
Φιλιά Στεφανία μου, συμβαίνει κι αυτό, να μη μας αρέσουν τα ίδια πράγματα, κανένα πρόβλημα.
DeleteΑγαπώ τα τρένα, αλλά εάν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να αλλάξω ζωή, θα διάλεγα προορισμό που χρειάζεται καράβι!
ReplyDeleteΤι χάρισμα όμως κι αυτό που έχεις!
Εννοώ που βλέπεις μια εικόνα και φτιάχνεις μια ιστορία!
Με λίγα λόγια και τόσο άρτια ιστορία!
Σε θαυμάζω Φις Άι!
Μπααα επουδενί δεν έχω χάρισμα τέτοιου είδους, άλλα πολλά Αρτιστούλα μου αλλά αυτό δεν το έχω κι ας το ήθελα πολύ. Εκτόνωση είναι κι ένας συνδιασμός του μέσα και του έξω.
DeleteΩωω κι εγώ σας θαυμάζω αγαπητή, ολόκληρη Αρτίστα του Βωβού, τι να λέμε τώρα!
Φιλιά πολλά Κυριακάτικα :)))
Το τραίνο.Οπως έχουμε μάθει εμείς οι λίγο μεαγαλύτεροι να το γράφφουμε με αι.
ReplyDeleteΗ ιστορία σου μέσα σε αυτές τις λίγες γραμμές σε "ταξιδεύει"σε αυτό που φαντάζεσαι.ο καθένας που διαβάζει αυτό το κείμενο δημιουργεί την δική του ιστορία.Για το που παει η κοπέλα ή τον λόγο που αρχίζει μια νεα ζωή.
Πιστεύω ότι το σημέρινό τραγούδι ταιριάζει απόλυτα.
https://www.youtube.com/watch?v=1E4iASqskYw
https://www.youtube.com/watch?v=XvTW-jBtF8w
Γειά σου Μάριε.
ReplyDeleteΜάλλον σε μελαγχόλησε το κείμενο και η εικόνα. Κάνω λάθος;
Να έχεις μια υπέροχη, αγαπησιάρικη Κυριακή
:)))
Τα τραίνα τα έχω φάει με το κουταλάκι Στέλλα. Άπειρα τα ταξίδια με τα τραίνα.
ReplyDeleteΘα μείνω όμως στην εικόνα που μας "ζωγράφισες" τόσο όμορφα και θα πω ότι το να ταξιδεύεις και να μην σου λείπει κανείς, κάνει το ταξίδι πιο ξένοιαστο και με περισσότερη ελευθερία.
Καλό μεσημέρι
Υ.Γ. Το τρένο γράφεται πια με έψιλον αλλά αρνούμαι να το γράψω έτσι. Όπως και το αυγό με βήτα και πολλές άλλες λέξεις που συνήθισα να τις γράφω αλλιώς. Αντίσταση!! χαχα.
Στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν πολλά ταξίδια με τραίνα!
DeleteΣτην πόλη μου δεν έχουμε μετρό :)
Στην ελευθερία σταματάω κι εγώ, εκεί είναι η ουσία, πόσο όμως εφικτή είναι μέσα από ένα προκαθορισμένο τρόπο ζωής;
Τραίνο με -αι-, να είναι χορταστικό :)))
Λίγες γραμμές κι όμως μου δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα.
ReplyDeleteΈναν ενθουσιασμό, για όλες τις πιθανότητες του μέλλοντος και μια μελαγχολία, γι' αυτό το "κανέναν δεν θα πεθυμήσει".
Μπράβο σου λοιπόν, για την εικόνα που μας ζωγράφισες, τα συναισθήματα που μας δημιούργησες, τις σκέψεις στις οποίες μας έβαλες.
Σε φιλώ γλυκά :)
Μαρίνα, νομίζω πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν έχει ζήσει καλές σχέσεις ως τώρα. Πολλές φορές συμβαίνει κι αυτό. Και ξέρεις, αυτό πονάει πιο πολύ. Σε καταρακώνει. Να αγαπάς ανθρώπους και να μην σου έχουν φερθεί σωστά!
DeleteΦιλάκια!!!
Πολυ ωραιο το κειμενο σου που με μια φωτογταφια μας μετεφερες πολλα συναισθηματα Δεν ειναι και ευκολο απο μια εικονα να γραψεις τοσα ομορφα!!!Να εισαι παντα καλα και καλη εβδομαδα 🌹
ReplyDeleteΓειά σου Γιάννη μου, σ ευχαριστώ!!!
DeleteΚαλο σου βράδυ :)
χρειάζονται και τούτες οι αποδράσεις , να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου
ReplyDeleteνα ξεκουραστείς , να σκεφτείς , να χαλαρώσεις
Δελφινάκι μου πολύ θα ήθελα να την έχω αυτή την πολυτέλεια!!!
DeleteΟλομόναχη, αυτό κι αν δεν είναι πολυτέλεια αλλά και δύναμη μαζί.
Καλό απόγευμα κορίτσι μου