Friday, March 15, 2019

το τραίνο





Το έγραφε στον πίνακα αναχωρήσεων.  Δύο,  δυόμιση ώρες διαθέσιμες για να τελειώσουν όλα.   Να τελειώσουν.  Όλα!  Στην βαλιτσούλα της,  δυό μπλούζες,  πέντε βιβλία.  Άραξε στο κυλικείο του σταθμού.  Πήρε ένα σάντουιτς και μια πορτοκαλάδα.  Εδώ μέσα δεν υπάρχει περίπτωση να την αναζητήσει κανείς.  Κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τι έκανε λίγο πριν,  κανείς δεν μπορεί να ξέρει που βρίσκεται αυτή τη στιγμή.  Πόσο μάλλον για το προγραμματισμένο ταξίδι.  Άνοιξε την δερμάτινη τσάντα της και τράβηξε από μέσα ένα υφασμάτινο πορτοφολάκι.  Στη μακρόστενη θήκη του,  καμάρωσε το εισιτήριο.  Σε λίγο θα είναι μεσημέρι.  Το τραίνο φεύγει στις 4.5.  Σε κανέναν δεν θα λείψει.  Κανέναν δεν θα πεθυμήσει.  Ως που να προσαρμοστεί τουλάχιστον,  όσο θα καταγίνεται να φέρει στα μέτρα της την νέα της ζωή.  Ένα ρίγος διαπέρασε το κορμί της,  σαν χαρούμενο τραγούδι,  ωδή προς το δικό της μέλλον.


21 comments:

  1. Η Πληρότητα της λιτής σου αφήγησης είναι το κάτι άλλο. Ξέρεις Στέλλα, όταν κάποιος "γραφιάς" μπορεί με ένα λιτό, αφαιρετικό κείμενο, να προκαλέσει έντονα συναισθήματα, αποδεικνύεται η ποιότητα της γραφής του.
    Μου άρεσε ο χαρακτήρας της κοπέλας. Τα λόγια σου, οι εικόνες.
    Το διατρέχει μια γλυκιά μελαγχολία. Αλλά και μια ελπίδα για το αύριο.
    Αγαπώ αυτή σου τη γραφή και δηλώνω πιστός σου ακόλουθος, το έχω ξαναπεί.
    Καλό ξημέρωμα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη μου πάντα έχεις έναν καλό λόγο για τον καθένα μας, μ αρέσει κι ενθουσιάζομαι κι εγώ που ενθουσιάζεσαι.
      Καθώς χάζευα όμορφες φωτογραφίες στο νετ, μου έκανε ένα κλικ η συγκεκριμένη, μα δεν είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα; Σε κάνει να ονειρεύεσαι φευγιό, κόκκινες γραμμές, νέα ζωή. Μια κοπέλλα, πως βρέθηκε εδώ; Τί άλλο έχει μέσα στην τσάντα της που δεν το γνωρίζουμε και κυρίως τί έκανε πολύ νωρίς το πρωί της ίδιας μέρας; Από τί, ή από ποιούς θέλει να ξεφύγει;

      Εσύ θα σκαρφιζόσουν μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία!!!

      Τα φιλιά μου

      Delete
    2. Εννοείται Στέλλα μου!
      άλλωστε έτσι γεννιούνται οι πιο όμορφες ιστορίες και πλοκές στο νου και στη συνέχεια ως σενάριο γραπτό. Ικανές να δώσουν μικρά και μεγάλα αριστουργήματα. Οι άμεσες εμπνεύσεις της ζωής δίπλα μας ολόγυρά μας. Ένας καλός παρατηρητής μπορείς να τις σταχυολογεί.
      Συνεπώς, έχεις μια υπέροχη έκφραση με το κλικ μιας απλής εικόνας ναι ; δεν θέλω αντιρρήσεις; άρα, λέω εγώ τώρα! και γελώ, ξέρω τι όμορφο θα συναντήσουμε από σένα στην Φωτοσυγγραφική σκυτάλη.
      Καλό Σαββατόβραδο.

      Delete
    3. Ναι!!!
      Το σκεφτόμουν μετά.
      Το δύσκολο είναι να κάνεις κάτι που δεν το έχεις κάνει μέχρι τώρα.
      Το να είσαι ο εαυτός σου νομίζω είναι εφικτό.
      Θα δείξει..

      Delete
  2. Καλημέρα. Πώς και ο Γιάννης δε σχολίασε πως η μικρή σου παράγραφος αποτελεί μια πολύ ωραία κινηματογραφική εικόνα; :-)

    Φεύγει, λοιπόν, ε; Ποιος, πότε δεν έφυγε ή δεν πόθησε να φύγει;

    Τώρα εγώ, να στο χαλάσω λίγο: https://www.youtube.com/watch?v=ENi9Crx7UYE Γνωστό μεν, αλλά πολύ σχετικό. Όχι για να απορρίψουμε την ανάγκη της φυγής και της ανανέωσης που αυτή μπορεί να σημαίνει. Αλλά έτσι, για άλλες, συμπληρωματικές σκέψεις.

    Λιακάδα εδώ σήμερα. Σ' αρέσει ο ήλιος. Ελπίζω κι εκεί. Καλές βόλτες.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλημέρα Διονύση!

      Έχεις τον τρόπο σου να μπαίνεις στις βαθύτερες σκέψεις του άλλου, και με την αφιέρωση σου να δίνεις το τελικό μεγάλο χτύπημα :)
      Πόσο μου άρεσε και η απαγγελία και οι στίχοι.
      Πόσο αληθινοί, ιδιαιτέρως για έναν άνθρωπο σαν κι εμένα που πραγματικά ούτε σαν σκέψη θα έφευγα ποτέ από την πόλη μου, τόσο πολύ δεμένη είμαι, τόσο πολύ την αγαπώ.
      Τα όνειρα για τους ανθρώπους είναι, κι αν όμως κάτι μη αναστρέψιμο έχει συμβεί στη ζωή κάποιου, όπως πχ της κοπέλλας της ιστορίας καλό είναι να βρίσκει διέξοδο για μια πραγματικά νέα ζωή. Κι ας μην το γνωρίζουμε το αύριο, ας ελπίζουμε μόνο σ αυτό.

      Ναιιιιι!!!!!!!!
      Και ήλιος και Σάββατο, θεσπέσιος συνδιασμός!!!!!!!!

      Καλό σαββατοκύριακο κύριε Λι μου :)))

      Delete
    2. Είδες τι κάνει τώρα ο Διονύσης ; μας πετάει έναν Καβάφη, δια λόγου Χορν, μας κάνει και αναφορά σε μια κινηματογραφική σκηνή και μας στέλνει αδιάβαστους. Εμ τι του λες τώρα.
      Πάντα μια υποψία για φυγή προκαλεί σκέψεις και οξύνει τη φαντασία του νου.

      Delete
  3. Ο ένας το βλέπει κινηματογραφικά, ο άλλος ποιητικά και εσύ Στέλλα μου, με αυτό το ευαίσθητο κείμενο σου, μας αφήνεις να το "πάρουμε" έτσι όπως "μιλάει" στον καθένα μας!
    Δεν συμπαθώ τα τραίνα ειδικά τους σταθμούς γιατί για μένα είναι μέρη αποχωρισμού, έτσι το έβλεπα όλα τα χρόνια που έκανα Παρίσι- Βρυξέλλες για να συναντήσω φοιτήτρια τότε τον πρώτο μου έρωτα και από τότε μου κόλλησε και δεν μπορώ να βλέπω ανθρώπους να κλαίνε, γενικώς! ;-)
    ΑΦιλάκια και καλή τύχη στους τολμηρούς! :)))


    ReplyDelete
    Replies
    1. Φιλιά Στεφανία μου, συμβαίνει κι αυτό, να μη μας αρέσουν τα ίδια πράγματα, κανένα πρόβλημα.

      Delete
  4. Αγαπώ τα τρένα, αλλά εάν για κάποιο λόγο θα έπρεπε να αλλάξω ζωή, θα διάλεγα προορισμό που χρειάζεται καράβι!
    Τι χάρισμα όμως κι αυτό που έχεις!
    Εννοώ που βλέπεις μια εικόνα και φτιάχνεις μια ιστορία!
    Με λίγα λόγια και τόσο άρτια ιστορία!
    Σε θαυμάζω Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μπααα επουδενί δεν έχω χάρισμα τέτοιου είδους, άλλα πολλά Αρτιστούλα μου αλλά αυτό δεν το έχω κι ας το ήθελα πολύ. Εκτόνωση είναι κι ένας συνδιασμός του μέσα και του έξω.

      Ωωω κι εγώ σας θαυμάζω αγαπητή, ολόκληρη Αρτίστα του Βωβού, τι να λέμε τώρα!
      Φιλιά πολλά Κυριακάτικα :)))

      Delete
  5. Το τραίνο.Οπως έχουμε μάθει εμείς οι λίγο μεαγαλύτεροι να το γράφφουμε με αι.
    Η ιστορία σου μέσα σε αυτές τις λίγες γραμμές σε "ταξιδεύει"σε αυτό που φαντάζεσαι.ο καθένας που διαβάζει αυτό το κείμενο δημιουργεί την δική του ιστορία.Για το που παει η κοπέλα ή τον λόγο που αρχίζει μια νεα ζωή.
    Πιστεύω ότι το σημέρινό τραγούδι ταιριάζει απόλυτα.
    https://www.youtube.com/watch?v=1E4iASqskYw
    https://www.youtube.com/watch?v=XvTW-jBtF8w

    ReplyDelete
  6. Γειά σου Μάριε.
    Μάλλον σε μελαγχόλησε το κείμενο και η εικόνα. Κάνω λάθος;

    Να έχεις μια υπέροχη, αγαπησιάρικη Κυριακή
    :)))

    ReplyDelete
  7. Τα τραίνα τα έχω φάει με το κουταλάκι Στέλλα. Άπειρα τα ταξίδια με τα τραίνα.
    Θα μείνω όμως στην εικόνα που μας "ζωγράφισες" τόσο όμορφα και θα πω ότι το να ταξιδεύεις και να μην σου λείπει κανείς, κάνει το ταξίδι πιο ξένοιαστο και με περισσότερη ελευθερία.
    Καλό μεσημέρι

    Υ.Γ. Το τρένο γράφεται πια με έψιλον αλλά αρνούμαι να το γράψω έτσι. Όπως και το αυγό με βήτα και πολλές άλλες λέξεις που συνήθισα να τις γράφω αλλιώς. Αντίσταση!! χαχα.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Στα παιδικά μου χρόνια υπήρχαν πολλά ταξίδια με τραίνα!
      Στην πόλη μου δεν έχουμε μετρό :)

      Στην ελευθερία σταματάω κι εγώ, εκεί είναι η ουσία, πόσο όμως εφικτή είναι μέσα από ένα προκαθορισμένο τρόπο ζωής;

      Τραίνο με -αι-, να είναι χορταστικό :)))

      Delete
  8. Λίγες γραμμές κι όμως μου δημιούργησαν ανάμεικτα συναισθήματα.
    Έναν ενθουσιασμό, για όλες τις πιθανότητες του μέλλοντος και μια μελαγχολία, γι' αυτό το "κανέναν δεν θα πεθυμήσει".
    Μπράβο σου λοιπόν, για την εικόνα που μας ζωγράφισες, τα συναισθήματα που μας δημιούργησες, τις σκέψεις στις οποίες μας έβαλες.
    Σε φιλώ γλυκά :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Μαρίνα, νομίζω πως πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν έχει ζήσει καλές σχέσεις ως τώρα. Πολλές φορές συμβαίνει κι αυτό. Και ξέρεις, αυτό πονάει πιο πολύ. Σε καταρακώνει. Να αγαπάς ανθρώπους και να μην σου έχουν φερθεί σωστά!

      Φιλάκια!!!

      Delete
  9. Πολυ ωραιο το κειμενο σου που με μια φωτογταφια μας μετεφερες πολλα συναισθηματα Δεν ειναι και ευκολο απο μια εικονα να γραψεις τοσα ομορφα!!!Να εισαι παντα καλα και καλη εβδομαδα 🌹

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γειά σου Γιάννη μου, σ ευχαριστώ!!!
      Καλο σου βράδυ :)

      Delete
  10. χρειάζονται και τούτες οι αποδράσεις , να μείνεις μόνος με τον εαυτό σου
    να ξεκουραστείς , να σκεφτείς , να χαλαρώσεις

    ReplyDelete
    Replies
    1. Δελφινάκι μου πολύ θα ήθελα να την έχω αυτή την πολυτέλεια!!!
      Ολομόναχη, αυτό κι αν δεν είναι πολυτέλεια αλλά και δύναμη μαζί.

      Καλό απόγευμα κορίτσι μου

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...