Sunday, June 02, 2019

με δύο καφεδάκια





Γενικά δεν μ'  αρέσει να διηγούμαι την ιστορία της ζωής μου,  και το αποφεύγω.
Έρχονται όμως κάποιες περίεργες στιγμές που μπορώ να πιάσω τον άλλον σχεδόν από τον γιακά (ναι,  μη γελάτε),  και αρχίζω να του μιλάω,  θέλει δε θέλει :-)
Κατά διαστήματα αφουγκράζομαι τα συναισθήματα του,  κι αν έχω έναν απειροελάχιστο ενδοιασμό,  πραγματικά τον αγνοώ.
Το ίδιο και όταν μαζεύω πολλά ερωτηματικά μέσα μου,  για τη ζωή ενός ανθρώπου.
Γίνομαι αδιάκριτη,  ξεπερνάω τα όρια μου,  αλλά θα το κάνω.
Και είναι πολύ απολαυστικό και πολύ αγαπησιάρικο όλο αυτό!

20 comments:

  1. Ήλθα πριν λίγο και είδα το προηγούμενο ποστ και είπα να φτιάξω καφέ και να σχολιάσω πίνοντάς τον.
    Έφτιαξα τον καφέ και μπαίνω και τι να δω;
    Άλλο ποστ! Με δυο καφέδες κρύους στη φωτογραφία! Και όχι με τον ελληνικό στο ροζ φλιτζάνι!
    Οπότε τώρα θα σου πω κάτι που σκέφτομαι και για τα δύο ποστ και θα σου τα πω εδώ για να μην πηγαινοέρχομαι μεγάλη γυναίκα!
    Για το προηγούμενο θέλω να σου πω ότι δεν καταλαβαίνω τι είδους φίλοι είναι αυτοί που κάνουν τέτοιες συγκρίσεις και, κυρίως, τέτοιες κουβέντες.
    Δεν ξέρω πώς το έχουν οι άλλοι στις φιλίες τους, οπότε θα σου πω τι γίνεται με τους δικούς μου φίλους.
    Ο καθένας μας είναι αυτό που είναι και δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανέναν.
    Και πάρα πολλά χρόνια τώρα ξέρουμε πού είναι καλύτερη η Μαίρη, πού η Όλγα και πού η αρτίστα και πάει λέγοντας!
    Και δεν χρειάστηκε ποτέ να γίνει καμιά σύγκριση ανάμεσά μας!
    Άσε που σιχαίνομαι και τις συγκρίσεις...
    Βλέπεις τις είχα υποστεί κατ' εξακολούθηση από τη μητέρα, σε σχέση με τα παιδιά των φίλων της, που πάντα τα θεωρούσε καλύτερα από εμένα, και δεν τις μπορώ καθόλου!
    Γι αυτό το ποστ σκέφτομαι ότι είναι κρίμα που δεν φοράω αυτή τη στιγμή κάτι με γιακά, ούτως ώστε να με πιάσεις από αυτόν και να αρχίσεις να μου λες την ιστορία σου!
    Διότι και ιστορίες ζωής αγαπάω να ακούω και καλή ακροάτρια είμαι (από ότι μου λένε οι φίλοι μου δηλαδή)!
    Ένα ακόμα σημείο που θέλω να σταθώ είναι στην κεντρική φωτογραφία της σελίδας σου:
    Τι γατί είναι αυτό Φις Άι;
    Ξέρεις πόση ώρα το κοίταζα και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω της και να προχωρήσω να διαβάζω;
    Τι ομορφιά είναι αυτή;
    Τι μάτια;
    Τι στάση νωχελική;
    Εύχομαι καλό βράδυ, πατάω δημοσίευση σε τούτες τις γραμμές και πάω να ξαναθαυμάσω το γατί!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλησπέρα Αρτίστα μου!

      Τί απολαυστικό και χορταστικό το σχόλιο σου, άλλο που δε θέλω κι εγώ!!!
      Τί να πρωτοαπαντήσω;
      Να πω για το γατί που το έβαλα φάτσα κάρτα να το βλέπουμε όλοι αφού λέμε και ξαναλέμε πόσο μας αρέσουν τα γατιά και αφού ήταν ένα τόσοοο νόστιμο γατί σ αυτή τη φωτογραφία δεν μπόρεσα να αντισταθώ. Είναι όμως ένα όνειρο απατηλό το άτιμο, είναι το κάτι άλλο, μια τριχωτή μπουκίτσα είναι :-)))
      Εχμμ γέλασα με την έκπληξη σου μεταξύ των δύο αναρτήσεων :)
      Απαντώ στην πρώτη!
      Δεν ξέρω και δεν θα μπω στη διαδικασία να πω αν είναι φίλοι ή όχι, θα πω ότι κάποια άτομα έχουν σοβαρά προσωπικά θέματα.
      Πολύ ωραία ζείτε τη φιλία σας με τις φίλες σου! Πάρα πολύ ωραία.
      Κι εγώ εχθές που πήγα στο σπίτι φίλων, που τους θεωρώ πραγματικούς φίλους, το έχουμε αποδείξει αμφότεροι στα τόσα πολλά χρόνια επαφής, δεν είχα κανένα πρόβλημα στις κουβέντες μας.
      Δεν ένιωσα ποτέ μαζί τους παρά διακριτικότητα και ευγένεια και πολλές φορές και αγάπη.
      Έτσι είναι, και είναι αγαπησιάρικες και απολαυστικές αυτές οι σχέσεις.

      Αυτό, το έκανε κι η δική μου η μαμά, όλα τα άλλα παιδιά ήταν πάντα καλύτερα από μένα, ο δε πατέρας μου ενοχές μόνο σε μένα έδινε, ότι κι αν γινόταν μεταξύ εμού και των άλλων.
      Ευτυχώς δεν το επανέλαβα στα δικά μου τα παιδιά, πολλά πράγματα δεν επανέλαβα και χαίρομαι για αυτό. Φαίνεται και στην καθημερινότητα τους, έχουν παρέες και φίλους που τους κρατούν από πολλά χρόνια πριν.

      Αχα, όσο για τον γιακά (επίσης γελάω), ευτυχώς όταν τον χρειάζομαι όλο και κάποιον θα βουτήξω που συνήθως αποδεικνύεται το πιο κατάλληλο άτομο. Το έχω κάνει ήδη!
      Την επόμενη φορά θα σε έχω υπ όψη μου :-))) γιατί όχι;
      Μ αρέσει κι εμένα να ακούω.
      Και μάλιστα παρέα με τα σωστά άτομα και τα καφεδάκια της φωτογραφίας ε;

      Ακόμη κοιτάς το γατί;
      Ικανή σ έχω, εν τω μεταξύ στέλνω τα φιλιά μου και υπόσχομαι πως μέχρι να τα πάρεις δεν θα έχω αλλάξει ανάρτηση :-)))))))

      φιλούδια (ω τι σπάσιμο όταν κατά λάθος γράφω με γκρικλις και μετα σβήνω σειρες ολόκληρες)

      Delete
  2. Καλό μήνα είπα;
    Δεν είπα.
    Καλό μήνα Φις Άι!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Καλό μήνα Αρτίστα μου και καλή εβδομάδα, πάει κι αυτό το Σαββατοκύριακο το ζήσαμε :-)))

      Delete
  3. Διάβασα και τις 2 αναρτήσεις σου και στην πρώτη που είχες σήμερα έγραψα την άποψη μου και στην απάντηση σου μου έγραψες... όπως ο ίδιος ή η ίδια αναφέρεις...Όπως σου είχα γράψει και σε άλλη ανάρτησή σου δεν λέω ποτέ ψέμματα.Είμαι άντρας και το ονομα μου το ξέρεις όπως και πολλά άλλα που είχα γράψει για μένα.
    Μπορώ να καταλάβω πολλά,περισσότερα από οσα μπορεί να φανταστείς.Μου αρέσει που προσπάθησες να μάθεις κάποια πράγματα για μένα.Οπως τι δουλειά κάνω.Με πολύ ωραίο τρόπο.
    Είναι ωραίο να θέλεις να μάθεις για έναν νέο φίλο κάποια πράγματα που δεν γνωρίζεις.
    Νομίζω ότι δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να του αρέσει να διηγείται την ιστορία της ζωής του.Ετσι ξαφνικά.
    Είναι πολύ ανθρώπινο όλο αυτό που γράφεις και πάρα πολύ αγαπησιάρικο.Το να δείχνεις ενδιαφέρον για κάποιον.
    Είχα πάρα πολύ καιρό να γνωρίσω ένα τόσο αξιόλογο άτομο που να μπορώ να επικοινωνώ μαζί σου σαν να γνωρίζω χρόνια.

    https://www.youtube.com/watch?v=syOPEYYv8gM

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ανώνυμε φίλε θα σου το πω καθαρά και με αγάπη, νιώθω ότι γνωριζόμαστε!
      Παλαβό θα μου πεις, τρελλό θα μου πεις αλλά δύσκολο να μου το βγάλεις από το μυαλό :-)))

      Αξιόλογο άτομο αν εννοείς εμένα χμμμ καλή είμαι.
      Αρκεί να μη με θυμώσεις.

      Με αγάπη πάντα
      :-)))

      Delete
    2. Μερικές φορές σκέφτομαι και εγώ ότι γνωριζόμαστε χρόνια.Παράξενο.
      Τις μουσικές δεν τις σχολίασες.

      Delete
    3. Καλημέρα!
      Δεν είναι κακό να γνωριζόμαστε, ούτε αποκλείεται.
      Η σημερινή ανάρτηση αφορά μια άλλη κατάσταση, κάτι που μου συμβαίνει κάποιες φορές, ένα άλλου είδους πάρε δώσε που όταν συμβεί μ αρέσει πολύ.
      Σίγουρα όπως είπες δεν μπορεί να συμβεί ξαφνικά.
      Οι μουσικές σου πάντα ωραίες :-)))

      Delete
    4. Καλημέρα,καλή εβδομάδα.Με διάβασμα άρχισε για μένα.Πολύ διάβασμα.
      https://www.youtube.com/watch?v=8oaMLrCKRt4

      Delete
  4. Στέλλα μου Καλημέρα!
    Η Αρτίστα έχει δίκιο σχετικά με την προηγούμενη και τη νυν ανάρτηση. Δεν σε προλαβαίνουμε πια!
    Η διαδικασία σύγκρισης ξεκινά από την παιδική ηλικία όταν οι γονείς συνειδητά ή ασυνείδητα συγκρίνουν τις ικανότητες με άλλα παιδιά. Έτσι αρχίζει ένας φαύλος κύκλος που συνεχίζεται και στην ενήλικη ζωή επειδή η συμπεριφορά μας έχει σχέση με τα βιώματα καθώς μέσα από αυτά έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας μας.
    Κακά τα ψέματα όλοι μας κάποια φορά νιώσαμε εκείνο το τσίμπημα στην καρδιά. Αυτή η σύγκριση για τον καλύτερο ή τον ικανότερο καλλιεργεί το μύθο του χαρισματικού ανθρώπου, του ανώτερου, του εξυπνότερου τη στιγμή που και οι δύο έχουν την ίδια πνευματική υπόσταση που απλά εκφράζει διαφορετικά ο καθένας.
    Καμιά φορά νιώθω θυμό γι αυτό και μετά νιώθω άσχημα που θυμώνω γιατί ο θυμός δεν είναι φυσιολογικός. Σε καμία περίπτωση δεν θα πιάσω κανένα απ’ τον γιακά, εκτός κι αν απειλούμαι. Απλά θα απαξιώσω ή το πολύ-πολύ την ώρα που βάζω σκούπα θα θυμηθώ όλα τα κοσμητικά απ’ την γραμματική του Τριανταφυλλίδη (που τη θυμήθηκα)
    Κι αυτό γιατί βλέπω να ανατρέπεται κάτι που έχω επενδύσει ή κατά κάποιο τρόπο έχω ακουμπήσει ένα κομμάτι του εαυτού μου. Και τότε θυμώνω, βάζω ένα ερωτηματικό και στη χειρότερη πατάω delete.
    Αδιάκριτη όχι δεν είμαι με τη ζωή των άλλων. Άλλωστε έχω τόσα δικά μου, προτιμώ να αφουγκράζομαι τα δικά μου συναισθήματα βάζοντας σε προτεραιότητα τον εαυτό μου. Και προς Θεού δεν μ’ αρέσει ο ρόλος του θύματος. Πονάει δε λέω, αλλά όταν ο άλλος δεν σε σέβεται σαν προσωπικότητα δεν αφήνεις όχι πόρτα ανοιχτή, αλλά ούτε χαραμάδα.
    Στέλλα λίγο μπερδεμένο το θέμα και μπορεί να είμαι και εκτός.
    Όπως και να 'χει φιλάκια και μια όμορφη εβδομάδα!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα μου, τα σχόλια σου λειτουργούν πάντα καταλυτικά.
      Τα διαβάζω πάντα πολυ προσεκτικά, επειδή και οι δύο δίνουμε έμφαση στη λεπτομέρεια.
      Βεβαίως και έχει να κάνει με το κομμάτι εκείνο των γονιών που κάνουν τη σύγκριση με άλλα παιδιά.
      Νομίζω αυτό το κάνουν όλοι οι γονείς όταν δεν, που δεν αποδέχονται το παιδί όπως έχει αλλά θεωρούν ότι χωράει βελτίωση στον χαρακτήρα του.
      Βέβαια στην πορεία παίζει ρόλο κι ο χαρακτήρας του ανθρώπου όπως και τα όσα βρήκε μπροστά του.
      Αυτό το ''δεν είσαι καλύτερη μου'' μου κάνει μια πολύ πολύ δυνατή άμυνα.
      Όλοι αμυνόμαστε, άλλοι έτσι κι άλλοι αλλιώς.
      Σύγκριση πάντα υπάρχει όχι μόνο με το καλύτερο που είναι και σχετικό αλλά και με το διαφορετικό.
      Πολλές φορές από τους καλύτερους κι από τους διαφορετικούς μαθαίνουμε πράγματα. Αν τους δώσουμε την ευκαιρία μπορεί να μάθουν κι αυτοί από εμάς. Όλοι έχουν όπως είπε πολύ σωστά η Αρτίστα μας κάτι που να είναι ''καλύτερο'' μέσα στην προσωπικότητα μας ακόμη κι αν έχουμε έφεση στο να φτιάχνουμε πεντανόστιμα γλυκά.
      Το θέμα είναι πώς βλέπει κάποια πράγματα αυτός που δεν τα έχει βρει στη ζωή του όπως θα ήθελε. Αυτός που είναι πολύ πληγωμένος. Ίσως και να δαγκώνει!

      Ο γιακάς, και το τράβηγμα του ίσως να ήταν ατυχής έκφραση, αλλά εγώ καταλαβαίνω τί λέω και πως το λέω!
      Αλοίμονο δεν έχει να κάνει με θυμό.
      Τους αγαπώ τους ανθρώπους που θα εμπιστευτώ κάτι.
      Είναι ειδική περίπτωση αυτή η ''αδιακρισία'' που αναφέρω, άλλωστε εγώ ρωτάω, είναι στη βούληση του άλλου να απαντήσει.
      Είναι κάποιες ζωές που έχουν τόσο ενδιαφέρον που νιώθω δέος.
      Κι αν ήταν να μπορούσα να γράψω βιβλίο μ αυτές θα το έκανα, κρίμα να μη το έχω (αλλά πόσα ταλεντα πια :-))))
      Αυτό με την προτεραιότητα του εαυτού σου μ αρέσει πολύ.
      Πόσα μαθαίνω να ήξερες από τα τόσο ενδιαφέροντα σχόλια σας!!!
      Και πόσο τα περιμένω, αυτό αφορά όλα τα σχόλια που έρχονται μπλογ μου, είναι όλα ένα κι ένα

      Με πολύ πολύ αγάπη
      φιλάκια
      (σήμερα κάνω λίγο σαν τους μικρούς μαθητές που όταν έχουν δουλειά για το σχολείο, δεν θέλουν να την κάνουν και απασχολούνται με χίλια δυό άλλα) :-)))
      και καλή επιτυχία στα παιδιά που δίονουν εξετάσεις
      δίνει ο ανηψιός μου και τον σκέφτομαι

      Delete
    2. Να πούμε πρώτα απ'όλα Καλή επιτυχία. 'Ολο το Σαββατοκύριακο διάβαζα Βυζαντινή Ιστορία και Χημεία (δίνουν τα εγγόνια μου )της ανεψιάς μου παιδιά)
      Να μην αλλάξεις τίποτα απ' ότι είπες. Ίσως μου βγήκε αλλιώς. Πάντως συμφωνώ με τις σκέψεις σου.Θα πω μόνο πως η "αδιακρισία" θα πρέπει να στηρίζεται στην ελευθερία που σημαίνει αποδοχή και κατανόηση και φυσικά με καρδιά αλλά και με πνεύμα ανοιχτά.
      Καλό μεσημέρι
      Φιλιά!

      Delete
    3. Τί ταλαπωρία κι αυτή των εξετάσεων!
      Για όλα τα παιδιά, τουλάχιστον ας ανταμειφθούν οι όποιες προσπάθειες τους.

      Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να ξαναδιαβάσω σχολικά βιβλία, σίγουρα όμως από ανάγκη θα το έκανα, ειδικά με τα εγγόνια μου αν είχα, πολύτιμο απόκτημα πιστεύω!

      Αυτό είπες είναι μια πολύ μεγά και σοβαρή κουβέντα και πρέπει να το έχουμε υπ όψη μας κάθε στιγμή. Αποδοχή και κατανόηση!!!
      Πόσο ακατόρθωτα μερικές φορές, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ευτυχώς υπάρχουν! Θέλω να πιστεύω!!!

      Αυτό το πότε είναι πρωί, πότε έρχεται μεσημέρι και πότε βράδυ κάποια στιγμή πρέπει να μην εκπλήσει πια :-))))

      Delete
  5. Καλησπέρα Στέλλα μου!
    εγώ να πω καλή βδομάδα. Για να δούμε. Πολλές εκκρεμότητες έχω και να δω πότε θα τις ρεφάρω.
    Που λες, σε πιάνει τέτοια διάθεση ε; Δεν είναι άσχημο. Και εγώ το ζω μερικές φορές. Αν βρω κατάλληλο έδαφος και διάθεση ανοιχτής αγκαλιάς, ανοίγω την καρδιά μου και τα λέω όλα. Μα όλα! Νιώθω την αύρα εμπιστοσύνης που εκπνέει ο άλλος και έτσι επικοινωνούμε.
    Στέλνω χαμόγελα και πάω να πιω το φραπεδάκι μου. Με γάλα παρακαλώ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Γιάννη σε παρακαλώ στείλε λίγο καφεδάκι κι από εδώ γιατί το ζήλεψα :-)

      Εγλω τώρα θα φάω τα φασολάκια μου!
      Καλή επιτυχία σε όποιου είδους εκρεμότητα κι αν έχεις.

      Ναι, ξέρω τί άνθρωπος είσαι και πως ανοίγεσαι.
      Μια μικρή ένσταση μόνο, προσπαθώ να μην παρασύρομαι και να μην τα λέω ολα μα όλα μα όλα που πιο πέρα δεν έχει, γιατί δεν ξέρω μέχρι που αντέχει να ακούσει ο καθένας.
      Δεν θέλω να δημιουργώ αρνητικό ή φορτικό συναίσθημα :-)

      Φιλιά πολλά
      καλό απόγευμα

      Delete
  6. Εμένα που πίνω πράσινο τσάι θα με κάνετε παρέα; Όχι; Ας κάτσω τότε απόκληρη στη γωνίτσα αλλά τώρα που σας βρήκα θα σας πιάσω απ' το γιακά και θα σας πω τι σκέφτομαι σας αρέσει δε σας αρέσει.
    Λοιπόν εμένα στις παρέες με φώναζαν η Μαρία με το μπλοκάκι. Τουτέστιν, τους άλλαζα τον αδόξαστο με τις ερωτήσεις μου. Και τι και πως και γιατί και ααααααααα!!, τι μου λες τώρα, και πες παρακάτω...
    Δεν έχει παρακάτω. Με θέλετε τώρα στην παρέα; Για να ξέρω. Με τσάι πάντα.
    Καλό μήνα ψαροματάκι :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. χαμογελάω Μαρία μου :)))

      Αν σε θέλουμε λέει, τί νόμιζες μόνο τα καφεδάκια πρωταγωνιστούν στο τραπέζι μας;
      έχει πάντα και φανταστική μυρωδιά το τσάι!

      Ώστε μπλοκάκι λοιπόν η Μαρία, να μας τα λες αυτά, έχουν ενδιαφέρον :-)
      Εε άμα δεν κάνουμε ερωτήσεις πώς θα μάθουμε.
      Και θέλουμε να μάθουμε για θέματα που μας κάνουν κλικ γύρω από τον άλλον.

      Ωραία πολύ!
      Καλό μήνα, πήγε κι όλας 4 πάει ο μήνας λέει η μαμά μου κι εγώ μαλώνω :)

      Φιλιάαα
      πάω να φτιάξω καφέ να ισορροπήσει το μυαλό μου χαχα

      Delete
  7. Καλημέρα.Με ελληνικό καφέ και μουσική.Να πάρουμε δύναμη.https://www.youtube.com/watch?v=y3lNGEF6tJw

    ReplyDelete
    Replies
    1. Η μουσική πολύ ωραία.
      Καλημέρα!
      Τώρα θα φτιάξω κι εγώ ελληνικό καφέ,
      και τρέχει δουλειά πολύ που πρέπει να οργανώσω.

      Delete
    2. Καλή συνέχεια.Σου στέλνω ενα απο τα αγαπημένα μου μουσικά θέματα.https://www.youtube.com/watch?v=nl9pK8VBG60

      Delete

τί άλλο να πεις;

  Μπαίνεις σε ένα δωμάτιο και μοιάζει παγωμένο.  Σκουπίδια εδώ κι εκεί,  σκόνη πολύ.  Οι καρέκλες άδειες και οι θεατές ανύπαρκτοι.  Όσο και ...