Μου είχε πει, πως την ερωτεύτηκε μετά, κάποιους μήνες αφού έκαναν σχέση, για τον χαρακτήρα της! Τότε, συζητώντας το με την Α., η οποία ήξερε τις φλέβες που έκοβα για αυτόν, περιγελαστικά μου είπε πως αφού την ερωτεύτηκε μόνο για τον χαρακτήρα της, προφανώς και δεν θα διέθετε περαιτέρω χαρίσματα. Δεν την έχαψα την απάντηση της Α., ωστόσο είχα μια ανάγκη να το πιστέψω, πληγωμένη βαθιά από μια αδιέξοδη όμως πολύ σπουδαία για μένα σχέση (τόσο ψηλά την είχα τοποθετήσει), έτσι το άφησα στην άκρη όλο αυτό μέχρι που το ξέχασα.
Κοίταξε όμως πώς τα φέρνει η ζωή, γνωρίζω μια κοπέλα, ολότελα τυχαία και παρορμητικά, αν σκεφτώ ποιό ακριβώς ήταν το αρχικό κλικ. Από τις σπάνιες φορές που τα αισθήματα έδειχναν αμοιβαία, είχε ανάγκη κι αυτή από μια φίλη όπως είχα κι εγώ. Έχει περάσει λίγο πάνω από χρόνος κι από τα λεγόμενα της καθώς μου ξεδιπλώνει την ζωή της σιγά σιγά, εργασία, αρρώστειες, απώλειες, κακοτυχίες και ενέργειες με πολύ έκπληξη διαπιστώνω πως είναι αυτή.
Η κοπέλα την οποία ερωτεύτηκε αυτός τότε που εγώ τον ήθελα όσο τίποτα άλλο στη ζωή μου, η κοπέλα που τότε αυτός μου έλεγε πως τον άφησε για τους δικούς της προσωπικούς λόγους είναι μπροστά μου όταν συναντιόμαστε και μιλάμε και πίνουμε καφέ, και διαπιστώνω καθημερινά, πως έχει ένα τέτοιο χαρακτήρα, που δικαιώνει τον τότε έρωτα μου, και δικαιώνει κι έμένα που την αγαπώ όλο και περισσότερο.
Βέβαια, κρατάω μικρό καλάθι και δεν έχω μεγάλες προσδοκίες, άλλωστε η κάθε φιλία είναι για τόσο και για όσο οι ανάγκες του ενός καλύπτονται με τις ανάγκες του άλλου, αλλά ακόμη κι αν σήμερα, μετά από μια ώρα, συνέβαινε κάτι που θα με έκανε να την απορίψω σαν άνθρωπο, αυτή η ομορφιά, το ερωτεύσιμο και η σπουδαιότητα του χαρακτήρα της, και το πόσο σημαντικός είναι εν τέλει αυτός για να έρθεις κοντά με έναν άνθρωπο θα παρέμενε ορόσημο στην μνήμη μου.
Τι να θέλουν άραγε να μας πουν αυτές οι συγκυρίες Στέλλα μου, πως η ζωή είναι απρόβλεπτη στην ομορφιά της ή πως τα πάντα έχουν την ώρα τους να μας "μιλήσουν" και να μας αποκαλύψουν καλά χωμένα συναισθήματα;
ReplyDeleteΗ ζέστη είναι αφόρητη ακόμα και στα 500μ!
Πολλά τα τρυφερά ΑΦιλάκια, φίλη μου! :)))
Είδες τί παράξενα πράγματα συμβαίνουν Στεφανία μου!
DeleteΤί εκπλήξεις!
Το ίδιο το σύμπαν έρχεται και μας δίνει κομμάτια για να συμπληρώσουμε το παζλ.
Το ίδιο το σύμπαν αφαιρεί και τα κομμάτια που δεν ταιριάζουν, που δεν χρειάζονται πια.
Η ζωή είναι απρόβλεπτη και ξεπερνάει κάθε φαντασία.
Πριν λίγο έξω είχε 41,5 βαθμούς, τώρα έχει κατέβει στους 37,5.
Τραγική η ζέστη, αυτό λέω, απορώ με τον εαυτό μου, περιμένω πως και πως το καλοκαίρι για να ζω στην ατμόσφαιρα του κλιματιστικού και για να μη μπορώ να κάνω τα βασικά μου, ας πούμε το καθημερινό περπάτημα μου.
Φιλάκια πάντα πολλά
:-)))
ReplyDeleteΣτέλλα μου μου θύμισε το «ο γάμος του καλύτερού μου φίλου» και σίγουρα τη βεβαιότητα ότι «μικρός είναι ο κόσμος» Τα πράγματα μπαίνουν στις σωστές διαστάσεις όταν πραγματικά θέλει το σύμπαν.
Προδιαγεγραμμένα είναι τα πάντα και τίποτα δεν ξεφεύγει απ’ την πορεία του. Δεν ωφελεί να καρτεράς, αν είναι να ‘ρθει θε να ρθει που λέει ο ποιητής.
Αφόρητη ζέστη και σήμερα. Δεν σταματάνε τα κλιματιστικά και στη βεράντα μας ούτε λόγος, τα κουνούπια κάνουν πάρτι
Σε φιλώ εκ του μακρόθεν!
Υπάρχουν όμως και Χαρακτήρες με το Χι κεφαλαίο, και το λέω συνειδητά.
DeleteΒέβαια δεν ξέρω ποιό είναι το τελικό κέρδος.
ίσως μια κάποια αίσθηση ακεραιότητας, αν μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει άνθρωπος που θα μπορούσε να θεωρηθεί ακέραιος.
Μάλλον πιο σωστά, μια κάποια αίσθηση ωριμότητας.
Και αυτή η ευκολία του να γίνεσαι εύκολα αγαπητός στους άλλους.
Και να συμμαζεύεις τη ζωή σου όσο κι αν αυτή σου έχει κάνει τα δικά της.
Έχω εντυπωσιαστεί πάντως!
Όπως κι ο κοινός φίλος τότε, διότι τα είχε δει όλα από τον δικό μου (δεν περιγράφεται) χαρακτήρα. Οπότε καταλαβαίνεις η όαση στην έρημο!
Αυτό ακριβώς που λες, βγήκα λίγο πριν έξω, 33,5!
Ξαναμπήκα μέσα έχει πιο πολύ δροσιά, στην πίσω βεράντα όμως φυσάει.
Αχ τα κουνούπια κι αυτά τα ασύστολα τσιμπήματα τους αχ!
Φιλάκια κι από μένα!
Αν είναι δυνατόν τώρα! Τι λέμε! Τελικά ποτέ δεν μπορείς να είσαι απόλυτος στη ζωή Στέλλα μου. Έρχονται στιγμές που οι συμπτώσεις είναι τόσο βιωματικές που μένεις έκπληκτος, άφωνος θα έλεγε κανείς.
ReplyDeleteΜου αρέσει αυτή σου η περιγραφή τέτοιων γεγονότων με αυτό σου το λογοτεχνικό ύφος. Είναι εξαιρετικό!
Καλό βδομάδα Στέλλα μου να είσαι καλά.
Είδες Γιάννη; Τις έλκω εγώ όλες τις περίεργες συμπτώσεις.
DeleteΕσυ δε με το ταλέντο που έχεις θα μπορούσες να γράψεις ολόκληρο βιβλίο με δαύτες.
Πολλές φορές διαβάζουμε πράγματα σε βιβλία και λέμε πφφ υπερβολές, κι όμως όλα μέσα στη ζωή είναι!
Κι ο χαρακτήρας έ;
Πόσο δαφορετικός ο ένας από τον άλλον!
Πόσο όαση στην έρημο κάποιοι από αυτούς!
Σε φιλώ, καλημέρα