Wednesday, October 23, 2019

σιωπές





Ενώ οι Χάλογουιν / φωτογραφίες ομορφαίνουν την ζωή μου,  και τις χαίρομαι και τις απολαμβάνω,  σκεφτόμουν,  εξ αιτίας ενός φίλου,  πόσο μισώ τη σιωπή ως απάντηση.  Ιδιαιτέρως όταν κάνω μια συγκεκριμμένη ερώτηση κι όταν περιμένω τον συνομιλητή μου να πάρει θέση κι εκείνος σιωπώντας το αποφεύγει.  Φυσικά και βγάζω τα συμπεράσματα μου,  αλλά νιώθω λίγο σα να τρώω πόρτα κατάμουτρα,  έλεγα στην Χ. σήμερα καθώς πίναμε το καφεδάκι μας κι είμασταν κι οι δυό χαρούμενες και λαλίστατες για δυό ολόκληρες ώρες γεμάτες γεμάτες.

Να σου πω,  λέει κάποια στιγμή μέσα σε όλα η Χ.,  ξεσκαρτάρισα τα μέηλ μου χθες και να ήξερες τί βρήκα.
Τί βρήκες;  την ρώτησα
Ένα μέηλ του Κ.  Το τελευταίο,  με ημερομηνία 15/3/2015.
Τί λες;  Καί;  Τί έγραφε;
Χμμ τί έγραφε έ;  Άμα σου πω θα χάσεις πάσα ιδέα.
Κοίτα να σου πω δεν είχα ποτέ για τον Κ. την καλύτερη ιδέα.
Έ!  τώρα θα χάσεις και το ελάχιστο που τυχόν είχες.
Άντε πες τί έγραφε;  Έσκασα!
Μη σκας και πολύ,  τίποτα δεν έγραφε.
Ε πώς τίποτα!
Κι όμως τίποτα.  Να μπορούσα να στο προωθήσω να δεις.
Ήταν δλδ κενό;
Όχι βέβαια,  είχε γραμμένη μία λέξη,  ένα ''αχ''.
''Αχ'';;;  Σοβαρά τώρα;
Όπως σε βλέπω και με βλέπεις ''αχ Χ.''  αυτό έλεγε.  (όπου Χ.  το όνομα της φίλης μου).
Ε και πώς,  σε ποιά πλαίσια.
Ιδέα δεν έχω.
Και;  Μετά;
Ε τί μετά,  μετά τον ρώτησα τί εννοεί.
Και τί σου απάντησε;
Τίποτα,  εξαφανίστηκε.  Έχω να επικοινωνήσω μαζί του 5 ολόκληρα χρόνια.

Κάπως έτσι  ο Κ. αποχώρησε από την ζωή της Χ. τσουρουφλίζοντας την με την σιωπή του.
Δεν ήθελε να αναλάβει τις ευθύνες του;
Δύναμη αποφασιστικότητας στο χαρακτήρα;
Απόδειξη ελέγχου;
Κράτημα στα συναισθήματα;
Αδιαφορία;
Δεν θα το μάθουμε ποτέ!

Γνωρίζουμε βέβαια το τί προηγήθηκε αλλά δεν θα το αναφέρουμε εδώ για λόγους προσωπικών δεδομένων,  ίσως μια άλλη φορά αν μας δοθεί η σχετική άδεια.



16 comments:

  1. Την πιο όμορφη Καλησπέρα μου :)
    Σε ρυθμούς 28ης Οκτωβρίου εμείς (παρέλασης, γιορτών και τέτοια) -και κάπως 'μακριά' από τα Χάλοουίν (βλέπεις, λόγω παιδιών, με τα ..Χαλοουινιάτικα ασχολούμαστε τις -δικές μας- Απόκριες)..

    Όσον αφορά στο θέμα σου..
    Χμμ… Τείνω περισσότερο προς το 'η σιωπή είναι χρυσός', 'η σιωπή μου προς απάντησή σου' και άλλα τέτοια..
    Για όλους εκείνους τους λόγους για τους οποίους έχουν βγει αυτά τα ρητά.
    Στο θέμα σχέσεων, πολλές φορές, ακόμα και η σιωπή μεταξύ δύο ανθρώπων 'λέει' πολλά....

    Βέβαια στην περίπτωση που εσύ περιγράφεις παραπάνω, είναι άααααλλο το θέμα....
    Μοιάζει να εξαφανίστηκε 'σαν τον κλέφτη'.. ούτε φωνή, ούτε ακρόαση, ούτε εξηγήσεις.. Χρειάζονταν; -Εσείς ξέρετε.
    Μάθατε, έστω κι έτσι για το 'ποιόν' του ανθρώπου; -Μοιάζει πως ναι..

    Και κάπου εδώ θα σιωπήσω γιατί πολλά είπα..
    :)


    Καλοοοοό σουυυυ βράδυυυυυ!.... :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Σμαραγδούλα, δεν μου αρέσουν καθόλου οι απόκριες, ειδικά αυτοί οι σχολικοί χοροί μεσημεριάτικα συνήθως σε κάποια κέντρα ήταν το χειρότερο μου!

      Θα έλεγα πως ναι, χρειάζονταν αυτή η σιωπή του κλέφτη :-))
      Στην προκειμένη περίπτωση δεν γινόταν αλλιώς νομίζω.

      Δεν μου αρέσουν οι άνθρωποι που δεν μιλούν έχοντας το σύστημα κι ας είναι η σιωπή χρυσός όταν σ ενδιαφέρει ο φίλος σου μιλάς και είσαι καθαρός και λες αλήθειες. Η σιωπή έχει μια δόση προσποίησης. Και την προσποίηση την αντιπαθώ.

      καλό, πολύ καλό σου απόγευμα
      :-)))

      Delete
  2. Τείνω να συμφωνήσω με την Σμαραγδούλα όταν μάλιστα η σιωπή είναι και εσκεμμένη και αποτυπώνεται με τρόπο απαξιωτικό. Αν για κάποιο λόγο ήθελε να αποφύγει απαντήσεις, καταστάσεις, σχόλια ή οτιδήποτε άλλο, προτίμησε να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια και ακόμη ελαφρότερη καρδία....οπότε τι το ψάχνεις; Καλύτερα, σε απάλλαξε ίσως από τυχόν προβλήματα.
    Ταπεινή μου άποψη πρόκειται για άτομο τουλάχιστον ανώριμο, οπότε με συνοπτικές διαδικασίες διαγράφεται.
    Στέλλα καλό ξημέρωμα!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Αννίκα, μισώ τη σιωπή ιδιαιτέρως ''φίλων'' ντε και καλά δε λέω τίποτα μη σε στενοχωρήσω!
      Ακόμη κι αυτή η σιωπή για μένα είναι μαύρη και σκοτεινή ιδιαιτέρως όταν πρόκειται για τακτική.

      Καλό απόγευμα
      :-)))

      Delete
  3. Το "Αχ Χ." το κατανοώ απολύτως. Το να μην απαντήσει στην σχετική ερώτηση όχι. Δημιούργησε μια ευκαιρία να πει και να πράξει και την πέταξε στα σκουπίδια. Η σιωπή στα συναισθηματοψυχολογικοσεξουαλικά ζητήματα είναι πράγμα μυσιτήριο. Ο χειρισμός της απαιτεί τέχνη και συναίσθηση ευθύνης. Η παρουσία της μπορεί να σκοτώσει, η απουσία της να κουράσει. Και πάντοτε μπορεί να βρεθεί ένας κομψός τρόπος να ειπωθεί το "δεν ενδιαφέρομαι". Το να το υποδηλώνεις με τη σιωπή δεν είναι ότι το καλύτερο, πλην, όπως πάντοτε, εξαιρέσεων. Όπως και να έχει, η σιωπή, σαν κενός χώρος, σηκώνει . . . διακόσμηση. Το να διαλέγουμε μαύρη και σκοτεινή διακόσμηση, λοιπόν, θα έλεγα ότι δεν είναι και ότι το καλύτερο. . .

    Αφτά τα κάμποσα.

    Φιλιά :)

    ReplyDelete
    Replies
    1. Έχω μια μικρή ένσταση για το ''Αχ Χ.'' δεν το κατανοώ. Τί δηλώνει; έρωτα; απελπισία; μπερδεμένα συναισθήματα;
      Η μετέπειτα σιωπή πιστεύω πως ήταν απόρροια προηγουμένων πιέσεων.
      Το άσχημο δεν είναι ''το δεν ενδιαφέρομαι'' αείποτε μου. Αυτό είναι τελεσίδικο και ξεκάθαρο.
      Το άσχημο είναι όταν σε μια σχέση που φτάνει όπου φτάνει, ο ένας αδειάζει τον άλλον είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα. Η κατάντια δλδ η ισοπέδωση.
      Η σιωπή πιστεύω στην προκειμένη περίπτωση πως έχει να κάνει με τη συνειδητοποίηση.
      Μια σχέση τελειώνει με λόγια όταν μπορείς να τα πεις, όταν δεν.. η σιωπή είναι προτιμότερη κι ας μην μας αρέσει :)
      Μαύρη και σκοτεινή η σιωπή λοιπόν, θα συμφωνήσω

      :-)))

      Delete
    2. Θεωρώ ότι το "Αχ" εκφράζει έντονη επιθυμία (και έτσι το έχω χρησιμοποιήσει και εγώ). Οι προηγούμενες πιέσεις, λοιπόν, στο λακωνικό "Αχ" συμπυκνώθηκαν και εκτονώθηκαν. Το ότι το πράγμα μοιάζει να τελείωσε εκεί, γιατί υπάρχουν και κάποιοι μυστήριοι που θέλουν κάποιους μήνες για να αντιδράσουν, βεβαίως και αξιολογείται και βεβαίως χρεώνεται. Άλλο το "δεν ενδιαφέρομαι" στην αρχή και άλλο στο τέλος μιας σχέσης. Κάθε σχέση δικαιούται και δικαιώνεται με το δικό της τέλος. Λίγα τα ζευγάρια, θαρρώ, που κατορθώνουν να χωρίσουν με ελαχιστοποιημένες απώλειες. Κάθε χωρισμός είναι μια απώλεια (και) ενός κομματιού του εαυτού μας. Πονάει, χαράζει, ξεβολεύει (αυτή είναι η λέξη). Η σιωπή, για την περίπτωση που αποτρέπει ανώφελα πικρά λόγια και μικρότητες, είναι αποδεκτή και σεβαστή.

      Καλό σου βράδυ Στέλλα :-)

      Delete
    3. Η σιωπή aeipote στη συγκεκριμένη περίπτωση επειδή οποιαδήποτε κουβέντα θα έδινε μια ακόμη αξία σε μια σχέση ουσιαστικά πολύ πολύ πολύ κακή!
      Επειδή έπρεπε να παρθεί συνειδητά η απόφαση της απομάκρυνσης κι αυτό ήταν εξαιρετικά δύσκολο!

      Δύσκολες οι σχέσεις οι απλές, σκέψου οι σύνθετες :-)))

      Delete
  4. Με φοβίζουν κάπως οι σιωπές. Χωρούν τόσα πολλά, που με αγχώνουν.
    Υπό περιπτώσεις βέβαια, είναι πολύτιμες, αλλά και ενδεικτικές.
    Όπως και να 'χει, για εμένα η σιωπή σηματοδοτεί πάντα το τέλος.
    Φιλιά πολλά Στελλίτσα μου!
    ΥΓ: Κι εμένα μου αρέσουν οι χάλογουιν φωτογραφίες!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ακριβώς το ίδιο νιώθω Μαρίνα.
      Ειδικά όταν χρησιμοποιούνται συστηματικά.

      Ζήτω το χάλογουιν λοιπόν :-)))
      χρόνια μας πολλά!!!

      τα φιλάκια μου

      Delete
  5. Μάλιστα!
    Δεν μπορώ να αξιολογήσω αυτό το "αχ" χωρίς τα περαιτέρω στοιχεία που για ευνόητους λόγους δεν παρουσιάζονται Στέλλα μου. Γενικά όμως η σιωπή με ενοχλεί και εμένα από τον συνομιλητή μου ειδικά τη στιγμή που ο διάλογος φτάνει σε κρίσιμες στιγμές.
    Καλησπερίζω.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Και βέβαια, μα δεν είναι φυσικό να σε ενοχλεί;
      Δεν είναι καθαρή η σιωπή Γιάννη, δεν είναι αυθόρμητη, είναι χειριστική!

      Καλησπέρα κι από μένα
      τα φιλιά μου

      Delete
  6. Σε μια σχεση Στελλα μου η σιωπη για μενα ειναι αδιαφορία ..για το τι θα νιωσει εκεινος που μενει χωρις εξηγησεις..
    οπότε δεν χρειαζεται να ασχολητε κανεις με ατομο που αδιαφορει για μας ...αδιαφορουμε και εμεις και παμε παρακατω...εκει εξω υπαρχει η αγαπη και ας την ψαξουμε...
    Να περνας ομορφα να αγαπας οτι και να κανεις.. με γεια και το καινουριο σου λουκ.. λιγο σκουράκι ομως ε; Καλο σου βραδυ κοριτσι μου φιλακιαα!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Είναι αλήθεια πως είναι λίγο κουραστικό το μαύρο λουκ, αλλά συνηθίζεται :-)))
      Έτσι είναι με τις σιωπηλές απαντήσεις και στάσεις.
      Και ναι η ζωή μας δίνει πολύ αγάπη είναι γεγονός.
      Τα φιλιά μου Ρούλα μου
      σ ευχαριστώ για το πέρασμα
      :-)))

      Delete
  7. Να ρωτήσω είναι καλά ο άνθρωπος;
    Εμένα αυτό με φοβίζει, με τα μέλια και τα ιντερνέτια, εξαφανίζεται ο άλλος και συνειδητοποιήσεις πως μια εικονικότητα την είχε, από την στιγμή που δεν έχεις τηλέφωνο διεύθυνση κλπ... τι ? εκτός θέματος είμαι ? το πιο πιθανό, εδώ τρέχω να προλάβω αναρτήσεις σου και έχω μπουρδουκλωθεί Θα ξυπνήσεις αύριο και θα βρεις σχόλια από δω και από κει χαχαχαχα

    ReplyDelete
    Replies
    1. :-)))
      καλημέρα Μάνια μου
      σήμερα είμαι ξύπνια από τις 5 το πρωί, έτσι χωρίς λόγο!
      Όχι δεν είσαι εκτός θέματος, σε διαδικτυακό επίπεδο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή αυτό, και όντως δεν μαθαίνουμε ποτέ ούτε όνομα ούτε διεύθυνση, άλλωστε όλοι μας εδώ μέσα βγάζουμε ένα μέρος του εαυτού μας.
      Εντάξει, νομίζω πως από τα πρώτα χρόνια του διαδικτύου το έχουμε υπ όψη μας αυτό, άλλωστε αν διαβάσεις σχόλια προηγουμένων ετών είναι τόσοι πολλοί οι διάττοντες αστέρες.

      Αλήθεια πολύ χάρηκα που τα βρήκα αυτά τα σχόλια σου, ελπίζω κι εσύ να την απόλαυσες την επίσκεψη :-))

      Delete

μια άλλη

  Είτε το αποδεχόμαστε είτε όχι,  με γκρίνια ή με γέλιο,  με χαρά ή με λύπη,  με τρυφερότητα ή κακία,  το περιμέναμε είτε όχι,  το ονειρευόμ...