Θαυμάζω τους ανθρώπους που μεταναστανεύουν, που είναι ταξιδιάρικα πουλιά, που χτίζουν φωλιές εδώ κι εκεί και ξαναδημιουργούν τις ζωές τους από την αρχή, με καλύτερες βάσεις.
Αυτούς που θεωρούν πατρίδα τους όποιο χώμα πατούν και σπίτι τους όπου υπάρχει ζεστό φαί.
Που ενσωματώνονται με ευελιξία στο νέο περιβάλλον.
Εγώ ανήκω στους άλλους!
Κι εγώ στους άλλους ανήκω, χαχα!
ReplyDelete(Άχου το γατούλι, πώς έχει στριμωχτεί έτσι;)
Καλό ξημέρωμα, Στέλλα!
Διονυσία
Στενότητα :-)))
DeleteΠώς έχω την εντύπωση ότι το γατούλι με μια κίνηση θα βολευτεί;
Εγώ δεν ξέρω αν μπορέσω να βολευτώ στη θέση που βρίσκομαι :-)))
Καλημέρα Διονυσία, τώρα είδα την ώρα που έγραψες το σχόλιο, πω πω !
Θέλει τέχνη, τεχνική και προσπάθεια για να χωρέσουμε τους, και στους, εαυτούς μας. . .
ReplyDeleteΚαλή Εβδομάδα Στέλλα :)
Πολλά θέλει, νομίζω δε διαθέτω τίποτα από αυτά :-)))
Deleteαείποτε καλή εβδομάδα
καλημέρα
Και εγώ Στέλλα μου! Εκ φύσεως δεν μπορώ τον αποχωρισμό. Συναισθηματικά δεν έχω τη δύναμη να ξεκινήσω εύκολα απ την αρχή κάτι. Ειδικά σε έναν καινούργιο τόπο αλλά ακόμα και σε περιβάλλον. Να σκεφτείς, κάθε φορά που έπαιρνα μετάθεση στη δουλειά είχα την εντύπωση ότι ερχόταν το ...τέλος του κόσμου καθώς αποχωριζόμουν κάτι όμορφο. Όμως κάθε φορά η ζωή με διέψευδε καθώς το επόμενο τύχαινε να είναι καλύτερο του προηγούμενου. Συγκυρία θα μου πεις; Έβαζα και εγώ το χεράκι μου με τις δικές μου προσαρμογές; Όλα αυτά ίσως μαζί.
ReplyDeleteΚαλή βδομάδα να ευχηθώ.
Ούτε γειτονιά δεν κατάφερα να αλλάξω Γιάννη μου αλλά δεν το θέλησα και ποτέ. Ούτε υποχρεώθηκα από καταστάσεις.
DeleteΜόνο σαν παιδί βρέθηκα μέχρι τη χρονιά της πρώτης δημοτικού σε άλλη χώρα.
Άσε, κι εμένα με τσακίζουν οι αποχωρισμοί.
και εγώ στους άλλους είμαι ... μα η ζωή είχε άλλα σχέδια, της έκανα την χάρη, και με έμαθε πως Πατρίδα μου, πραγματικά είναι όπου ακούω την μητρική μου γλώσσα, όπου γεύομαι παιδικές αγαπημένες λιχουδιές, όπου αντικρίζω τον πολιτισμό που με εκπαίδευσε και οι χτύποι της καρδιάς μου όταν με αγκαλιάζει κάποιος που έχει την ίδια Πατρίδα με μένα :)
ReplyDeleteΜε έμαθε πως η παιδική περιέργεια δεν γερνάει ποτέ :) και από την άλλη πάντα θα χρειάζομαι μια αγκαλιά να χωθώ.
Κάπως έτσι.....ανακάλυψα πως είμαι και από αυτούς αλλά και από τους άλλους χαχαχα
Καλή εβδομάδα :)
Σας θαυμάζω Μάνια μου !!!
Deleteτα φιλιά μου
καλό βράδυ
...και εγώ για την αντοχή σου να μένεις και να επιμένεις !!!
Deleteτα καράβια μου καίω ... ένα τραγούδι για σένα :)
Ααα σ ευχαριστώ Μάνια μου
Delete:-)))
Κάθε τόπος που ανοίγει την αγκαλιά του να σε καλοδεχτεί τον βάζεις στην καρδιά σου και τον κάνεις πατρίδα. Πάντα θα υπάρχει η επιθυμία του νόστου αλλά είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να αποδεχτεί ένα νέο τρόπο ζωής όπου αφήνει το αποτύπωμά του.
ReplyDeleteΣτα βιώματα πρέπει να δίνεις αξία, να ζεις και να δημιουργείς, να δίνεις και να δίνεσαι κι όχι να τα κουβαλάς παθητικά μέσα σου και να συμβιβάζεσαι
Καλό βράδυ!
Σωστό!
DeleteΕγώ ούτε που έβαλα με το νου μου τέτοιους στόχους και τέτοιες καταστάσεις.
Εδώ στη φωλιά μου!
καλό βράδυ Αννίκα μου
Πω πω, η φωτογραφία δείχνει το πως αισθάνομαι τελευταίως!
ReplyDeleteΘαρρείς ότι έχει μικρύνει ο τόπος που ζω.
Γιατί είμαι από αυτούς.
Πώς νόμιζες ότι έφυγα από την γενέτειρά μου την Αθήνα και ήλθα στην επαρχία;
Και τώρα αν το επέτρεπαν οι συνθήκες, ευχαρίστως θα έφευγα για αλλού!
Καλημέρα Φις Άι!
Ααα κι εσύ λοιπόν σε όσους θαυμάζω!
DeleteΕγώ πάλι όχι, γυρνάω γύρω από την ουρά μου και γύρω από την φωλιά μου.
Παλιότερα έλεγα και το πίστευα πως αν έρχονταν έτσι οι συνθήκες θα μπορούσα να φύγω αλλά τώρα που το σκέφτομαι δεν το πολυπιστεύω.
Ούτε γειτονιά σου λέω :-)))
καλησπέρα Αρτίστα!
Εμένα η φωτογραφία με έκανε να χαμογελάσω γιατί είμαι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που λες πως θαυμάζεις.Ο άνδρας μου πάντα μου λέει πως είμαι από τους πιο εύκολους ανθρώπους στο τρόπο που ζω.Μπορώ να κοιμηθώ και στο πιο μικρό και άβολο χώρο, προσαρμόζομαι παντού και με όλους, όταν κοιμάμαι δεν κουνιέμαι καθόλου και πιάνω μία ακρίτσα ενώ έχω μεγάλο κρεβάτι.Τρώω τα πάντα ( δυστυχώς), βολεύομαι με ότι μου δώσουν και να μείνω σε κάθε χώρο και μέρος ( αρκεί να μην υπάρχει ..κατσαρίδα!!!)
ReplyDeleteΑα μια χαρά σε βρίσκω αχτίδα μου.
DeleteΤεράστιο χάρισμα η ευελιξία και η προσαρμογή.
Τυχερό το ταίρι σου :-)))