Τον τελευταίο καιρό, έμαθα πόσο πολύ μπορεί να απέχει η εξωτερική εμφάνιση ενός ανθρώπου, αυτό που έχεις μπροστά σου και για δυό τρεις ώρες παρατηρείς, με ντύσιμο, με χαμόγελο, με τακτοποιημένη κόμμωση, πόσο πολύ μπορεί να απέχει από τις υπόλοιπες πχ ''καταθλιπτικές''ώρες του 24ώρου του. Συναισθηματικά και πρακτικά εννοώ.
Όταν ακούς τις αλήθειες των ανθρώπων, όπου βέβαια υπάρχει θάρρος και τόλμη που ομολογουμένως σπανίζουν, όταν παρευρίσκεσαι στο καθένα από τα ξεφλουδίσματα του κορμιού τους, σιγά σιγά ώσπου να αγγίξεις μεδούλι, καταλαβαίνεις πως τα ''μαύρα πουλιά'' του καθενός μας παίρνουν διαφορετικές μορφές, και πως οι ρωγμές της ψυχής μπορεί να είναι και μεγάλες. Η διαχείρηση αυτών των ρωγμών, ο επιθυμητός έλεγχος έρχεται σταδιακά, κυρίως μετά από πάρα πολύ διαλογισμό και σκέψη, μα παραμένει άγνωστος ο χρόνος της ανάρρωσης.
Απορίας άξιον πώς, η πρόσοψη, η εξωτερική μας φλούδα, παραμένει πάντα όσο το δυνατόν πιο όμορφα συγυρισμένη και τακτοποιημένη.
Αυτό το «φαίνεσθαι» φοράει τον μανδύα του ξεχωριστού για να καλύψει αληθοφανή ψεύδη, να παγιδεύσει συναισθήματα κι ύστερα να πλέξει όμορφα τον ιστό σε κάτι που δεν είσαι εσύ-εγώ-ο άλλος. Κι όσο θα ξεφλουδίζεις τον μέσα σου εαυτό, τόσο θα ανακαλύπτεις πως στις τελευταίες στρώσεις αλλάζει το χρώμα. Στο βάθος της ψυχής κρύβεται η ουσία αν αγνοήσεις τους Κύκλωπες και τις Σειρήνες.
ReplyDeleteΚάποτε πρέπει να λέμε τα πράγματα με τ’όνομά τους.
Στέλλα μου Καλή Αποκριά!
Αννίκα μου καλησπέρα
DeleteΗ έκπληξη έρχεται (μεγάλη), σε αυθόρμητα ανοίγματα όσων ηρωικά ανοίγουν την ψυχή τους σε βάθος.
Ως προς τους υπόλοιπους ας μείνουμε με την απορία.
Ως προς τον εαυτό μου συνεχίζω να σκαλίζω.
Βοηθάει, χωρίς να μπορώ να πω με σιγουριά ότι σου προσθέτει!
Καλή Αποκριά
φιλάκια
Πόσο μεγάλη είναι αυτή σου η αναφορά σε βαρύτητα και σημασία.
ReplyDeleteΑυτό που λέτε και παραπάνω. Το "φαίνεσθαι" και το "είναι". Πάντα μεταξύ τους έρχονται σε εμφανή ρήξη ή αντίθεση. Δημιουργώντας μια ανισορροπία που παράγει παραμορφώσεις συναισθηματικές. Όπως τα "πρέπει" και τα "θέλω", τα "μπορώ" και "ονειρεύομαι".
Μου αρέσει αυτό σου το σκάλισμα Στέλλα και το ξέρεις.
Καλησπέρα.
Αυτό Γιάννη μου το λέγαμε και νεότεροι. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Όμως νομίζω πως ίσως όσο μεγαλώνουμε πιο πολύ; Ίσως τυχαία να συναντάμε όλο και περισσότερα ''ξεφλουδίσματα'';
DeleteΆλλο να το λέμε κι άλλο να το ζούμε πίστεψε με.
Όπως συμβαίνει με όλα :)
Σε φιλώ