Γράφω είπα από το 2006, βγάζω τα εσώψυχα μου μα δεν βοηθάει, απεναντίας όλο και πιο πολύ χάνω την φωνή μου, συναντώ ανθρώπους και λέω ''χαίρετε τι κάνετε, καλά εσείς'' κι αυτό είναι όλο, τίποτα για την μέρα μου, τον χρόνο μου, τα συμβάντα και τις αλλαγές στην ζωή μου, το ΜέΣα μου που αδυνατώ να βάλω στη σωστή σειρά τις λέξεις, να κάνω μια ωραία πρόταση και να μιλήσω για αυτό, έτσι ώστε να δημιουργήσω μια καλή εντύπωση για μένα, πως να το πω να, να πάει ο φίλος που με συνάντησε στο σπίτι του και να πει στην γυναίκα του, την κόρη του, την μαμά του, συνάντησα την Στέλλα, μιλήσαμε, τί σπουδαία κοπέλλα.
9.08
26/5/2020
Να μου επιτρέψεις Στέλλα μου να πω ότι θα διαφωνήσω μαζί σου, Εγώ βλέπω ότι μέσα από το μπλογκ σου αναδύεται μια γυναίκα, ένας άνθρωπος, μια οντότητα και προσωπικότητα που έχει όλα αυτά που αναφέρεις ως "απόντα".
ReplyDeleteΔεν θέλω λοιπόν ...κρίσεις αυτοεκτίμησης ναι!
Α να σε χαρώ.
Στέλνω λοιπόν ευχές και καλησπέρες.
Γιάννη μου αν και δεν ψαρεύω κοπλιμέντα, δεν είναι αυτός ο σκοπός μου σ' ευχαριστώ.
DeleteΚαμμιά φορά μιλάω με τον δικό μου τρόπο για μια ιδιάζουσα περίπτωση!
Καλησπέρα μαζί με φιλιά :-)))
Μα τους το λέει. Απλά δεν το ξέρεις και ίσως δεν το μάθεις ποτέ. Συνήθως μαθαίνουμε μόνο τα δυσάρεστα για τα μας αλλά να είσαι σίγουρη πως έχεις εντυπωσιάσει πολλούς αναγνώστες σου. Εμένα πάντως με έχεις κερδίσει. Βρίσκω ποιότητα σε όλα γράφεις και πολλές φορές τα σκέφτομαι και μετά. Έχω ταυτιστεί με πολλά και μάλιστα σχολιάζω και μέσα μου "τι ωραία που τα διατυπώνει!"
ReplyDeleteΚαλό απόγευμα ψαροματάκι μου και να είσαι σίγουρη πως πολλές αναγνώστριες ίσως και αναγνώστες συντονίζονται μαζί σου.
Σ'ευχαριστώ πολύ Μαρία μου, αλήθεια σ'ευχαριστώ :)
DeleteΧαμογέλασα!
Ωστόσο μιλάω για την πραγματική ζωή όπου παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο ο προφορικός λόγος. Είναι πάρα πολλές φορές που θέλω να πω πολλά για τις προσωπικές μου πχ εμπειρίες, να εκφραστώ τέλος πάντων αλλά κάτι μου διαφεύγει. Η αμεσότητα μάλλον :)
χε χε ξαναδιαβάζω τα κοπλιμέντα σου, γλυκιά μου Μαρία
φιλιά :)
Όταν κάνεις ευτυχισμένους τους ανθρώπους που νοιάζεσαι, νιώθεις και συ ευτυχισμένη. Κι αυτή η ευτυχία δεν γεννιέται στις λέξεις αλλά στην επιθυμία να ανοιχτείς, να καταγράψεις τα όριά σου, να αφήνεσαι, να πληγώνεσαι και ταυτόχρονα να νιώθεις την επάρκεια των συναισθημάτων, των ελεύθερων επιλογών. Κι αυτό νομίζω πως κάνεις και το κάνεις με τόλμη και καμιά φορά με ζαβολιάρικη διάθεση, αλλά το κάνεις καλά. Όλα τ’ άλλα καλοδεχούμενα αλλά μόνο μέσα από σεβασμό και εκτίμηση. Άλλωστε η ψυχή δεν μπορεί να σκιαγραφηθεί και πολλές φορές δεν δείχνει αυτό που φαίνεται.
ReplyDeleteΚαλημέρα Στέλλα έστω και συννεφιασμένη!
Φιλιά!
Καλημέρα Αννίκα μου.
DeleteΌπως ακριβώς τα λες είναι στον τομέα που με γνωρίζεις.
Στο κομμάτι που αφήνω μέσα εδώ..
φιλάκια στέλνω :)