Μ' αυτό τον τρόπο λοιπόν, πάψαμε να μιλάμε μεταξύ μας. Στον κάδο των αλησμόνητων του μυαλού μου μόνο σε βρίσκω. Κι αυτό σε πολύ μικρές δόσεις. Ακίνδυνες πια. Και κάπως έτσι τελείωσαν τα ίσως, τα μπορεί και τα θα. Έτσι κι αλλιώς διαθέτουμε μια τόσο μεγάλη δύναμη μέσα μας κι αυτές οι πολύ μικρές, ασήμαντες λεξούλες σε τίποτα δεν θα βοηθούσαν. Ίσως για λίγο να δημιουργούσαν ένα είδος μακιγιάζ σ αυτό που ονομάζουμε σύνολο της ζωής μας μα είναι αυτό το ίδιο δηλαδή το να μπορούμε να βλέπουμε πίσω μας τη ζωή στο σύνολο της που μας δίνει αυτή την τωρινή αυτάρκεια και ωριμότητα και την αυταξία που νομίζω θα περίσσευε αυτό το χρωματιστό φτιασίδι.
Σου στέλνω επτά macarons σε αποχρώσεις που αγαπώ. Εγώ, εγώ αγαπώ. Για σένα δε νοιάζομαι και δεν με ενδιαφέρει κι ας με αποκαλέσεις κυνική. Σε φαντάζομαι να δοκιμάζεις μπουκιά μπουκιά και μετά να γλύφεις τα δάχτυλα σου. Βλέπω τα χείλια σου να παίρνουν εκείνη τη συγκεκριμένη έκφραση της ευχαρίστησης της στιγμής. Εκείνη ακριβώς η έκφραση της δικής σου ικανοποίησης ήταν αυτό που πρόσθετε σε εμένα αυτό το κάτι, που βοηθούσε την δική μου αν/ικανότητα απόλαυσης, να περάσει από το μείον στο συν.
Μου θύμισε μια φράση του Λουντέμη: Αγαπώ θα πει εγώ αγαπώ, το τι κάνει ο άλλος είναι δική του δουλειά. Όλα τα υπόλοιπα μ’ αυτήν την έκφραση ευδαιμονίας αδυνατώ να τα κατανοήσω. Μα έχεις τον τρόπο σου τελικά να με……μπερδεύεις.
ReplyDeleteΦιλιά και Καλό μήνα!
Μα τον διάβαζα τον Λουντέμη αλλά φαίνεται πως τίποτα δεν μου μάθαινε αφού εγώ πάντα αλλιώς το έβλεπα, το σ αγαπώ μου καθόλου ανιδιοτελές γύρευε πολλά περισσότερα από μια απλή ανταπόκριση. Κι ούτε που μπορούσα να ξεχωρίσω τη δουλειά των άλλων από την δική μου, τί να πω παιδί μου αχταρμάς όπως λέμε καμμιά φορά, κουβάρι μπερδεμένο κι άντε να (ωριμάσεις) να το ξεμπλέξεις :)
DeleteΑννίκα μου σε φιλώ
Σε ένα τέτοιο προσωπικό αφιερωτικό κείμενο αρμόζει να απολαμβάνεις την ομορφιά των συναισθημάτων στα οποία είναι τυλιγμένο και το άρωμα που αποπνέει. Καλησπέρα Στέλλα μου και καλό σου μήνα.
ReplyDeleteΓιάννη καλό μήνα, ελπίζω να απόλαυσες την πρωταπριλιά :)
DeleteΚαλή ήταν Στέλλα μου ναι.
DeleteΚρατώ το ευρηματικό "κάδος αλησμόνητων" και τους που μάχεται αρνητικούς συνειρμούς (. . . κάδος απορρημάτων). Έψαξα και τη λέξη "αυταξία". Βρήκα!
ReplyDeleteΝα είσαι Καλά Στελ,
(Ακόμα μία) Καλό Απρίλιο!
Τα αλησμόνητα είναι μια αξία και μια κατηγορία από μόνα τους και μάλιστα εμμονικά σφηνωμένα σ' αυτό που λέμε μυαλό.
DeleteΤην αυταξία κι εγώ τελευταία την έψαξα και την κράτησα, την θεωρώ έτσι λίγο πιο εύηχη από την αυτοεκτίμηση ίσως και λίγο πιο ανώδυνη να την πω; Δεν έχει τόσα αγκαθάκια πάνω της παρ'όλη τη σοβαρότητα με την οποία προβάλεται :)
Καλό μήνα Νικ. ασφάλεια να έχουμε!
Mα, αυτός είναι ο ορισμός της αγάπης, να ευτυχείς όταν βλέπεις την ευτυχία στα μάτια του άλλου, και είναι η αγάπη προς τον εαυτό που σου δίνει αυτήν την πολύτιμη δυνατότητα (για να το συνδέσω με προηγούμενη ανάρτηση!)
ReplyDeleteΝομίζω η τελευταία σειρά του κειμένου λέει κάτι πολύ ουσιαστικό.
DeleteΔεν τίθεται θέμα αγάπης ίσως κάπως αλλιώς να το έλεγα και αν υποθέσουμε πως ναι, θα έλεγα πως κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ευτυχία κανενός αν δεν έχει να πάρει μέσα από τη σχέση.
Αν ήταν διαφορετικά όλοι θα ζούσαμε καλά και οι άλλοι καλύτερα Magpie :)
I'm happy when I see you happy, ίσως πάλι κάπου να το 'χασα ..... Αλλά μπορείς να αντλείς χαρά μέσα από την ευτυχία του άλλου (αν εσύ του την έχεις προσφέρει την ευτυχία), τέλος πάντων μη μου δίνεις και πολλή σημασία Παρασκευή μεσημέρι μετά από μια δύσκολη εβδομάδα, δυό ποτήρια κρασί εν μέσω τηλεδιασκέψεων και , εν αναμονή σαββατοκύριακου, ούτε εγώ δεν ξέρω τι ακριβώς θέλω να πω :-)
DeleteΣτέλνω φιλιά από την ηλιόλουστη μετά από καιρό πρωτεύουσα :)
Συμφωνώ μαζί σου Κάλλη αν και δεν ήταν αυτό το κέντρο της σκέψης μου, ωστόσο ισχύει.
DeleteΧαιρόμαστε για την ευτυχία του άλλου, θέλουμε να την προκαλέσουμε όπως και να την βιώσουμε μαζί. Θέλουμε να είμαστε κομμάτι της ευτυχίας του άλλου.
κι εδώ στη Θεσσαλονίκη πολύ καλός ο καιρός, ο ήλιος καίει και ιδρώνει το πρόσωπο κάτω από την μάσκα, τα φιλιά μου επίσης