σκηνικό

 

Ανάσταση στην Κέρκυρα,  ανάσταση στη Ζάκυνθο,  ανάσταση σε μια ελληνική εκκλησία κάπου στην Ιταλία,  ανάσταση στην Κέρκυρα ξανά,  ανάσταση στην Κωνσταντινούπολη 2009,  ανάσταση στο χωριό,  παιδιά,  έφηβοι,  ελεύθεροι,  μαζί,  με παιδί,  με παιδιά δύο.  Με δυό γονείς να μας τα έχουν όλα έτοιμα πάσχα ανήμερα,  αρνί στη σούβλα,  κόκκινα αβγά,  ο πατέρας ζωντανός το ίδιο κι η νονά,  το ραδιόφωνο να παίζει τραγούδια.

Πώς να στήσεις ένα σκηνικό καλύτερο ή έστω ίδιο;  Άλλα τα δεδομένα,  άλλα τα χρόνια,  αλλιώς εμείς,  σκορπίσαμε εξάλλου.  Το ''υπέροχο''  δεν το έβλεπα κι όμως υπήρχε.  Κι ακόμη υπάρχει,  μόνο ίσως με άλλο τρόπο, γιατί όσο κι αν ζητάμε ''άλλοθι''  για όμορφα σκηνικά,  όσο κι αν λέμε ''θα το κάνω για το χατήρι των παιδιών''  στην ουσία για τον εαυτό μας το κάνουμε.