Εκτός από το ότι μπορεί να αναφέρω κάτι σε κάποιο κείμενο μου, έχω πάψει να έχω άποψη για όλους και για όλα. Έχω χαλιναγωγήσει το πάθος μου να πετάγομαι ακάλεστη σε ότι έχει και δεν έχει γραφτεί στην blogόσφαιρα και να γράφω, να σχολιάζω ατέλειωτα. Οφείλω να σέβομαι αυτό που θέλει να γράψει ο άλλος, πολλές φορές ακόμη και αποφεύγοντας να το διαβάσω ή αποφεύγοντας να αντιδράσω. Δεν εκθέτουν όλοι τις απόψεις τους για να απλώσω εγώ τα δικά μου χέρια και πόδια. Ο τρόπος ο δικός μου είναι Εγώ, και ο τρόπος του άλλου είναι Αυτός. Επίσης ο καθένας μας έχει τους κώδικες του. Δεν είμαι υποχρεωμένη να τους γνωρίζω όλους αυτούς τους κωδικούς. Δεν θα κάνω εγώ τον κόσμο καλύτερο και σίγουρα δεν θα διορθώσω κανέναν με την κριτική μου. Καμμιά φορά χρειάζεται να ξέρω να κρατώ την σωστή απόσταση όσο κι αν με φαγουρίζουν τα δάχτυλα μου ή η γλώσσα μου. Άλλωστε ο καθένας μας κουβαλάει πράγματα, απλά κουβαλάει, δεν χρειάζεται κάποιον άλλον να πάρει στις πλάτες του το βάρος, δεν χρειάζεται υποδείξεις. Δεν είναι χαζός ο άλλος ξέρει πάρα πολύ καλά τί θέλει να κάνει και σίγουρα δεν περιμένει να του πω τι θέλω εγώ. Είναι λίγο εκνευριστικό, είναι! Παρόλα αυτά ζητώ συγνώμη γιατί δεν έχω την ανοχή και την αντοχή που είχα.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, May 14, 2021
η άποψη
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
δυό πλευρές
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δύο πλευρές. Την μια, την άσχημη, την κρύβουμε επιμελώς. Κανείς δεν θέλουμε να την καταλάβει, θέλουμε να μας ...
No comments:
Post a Comment