Έγραφα, έγραφα ένα σεντόνι σχόλιο κάπου σε ένα διαδικτυακό μέσο επικοινωνίας και λίγο πριν το ολοκληρώσω το σημάδεψα και πάτησα το delete, σκεπτόμενη ''τί δουλειά έχω εγώ εδώ, ανάμεσα στους δυό σας''. Μου έχει συμβεί πολλές φορές αυτό, να νιώθω ανάμεσα σε δυό, σε τρείς και σε περισσότερους ανθρώπους που δείχνουν σαν να μοιράζονται μεταξύ τους έναν κωδικό, σαν να χορεύουν σε έναν δικό τους αρμονικό σκοπό. Μου έχει συμβεί επίσης να έχω κι εγώ κοινό κωδικό με έναν άνθρωπο και να σκέφτομαι πως ίσως οι παρευρισκόμενοι να νιώθουν άσχημα. Ώστόσο, έχοντας εγώ τον κωδικό με ένα ή περισσότερα άτομα, περνάω υπέροχα και καθόλου δεν με ενδιαφέρουν οι ''ξένοι''. Όταν όμως εγώ βρίσκομαι ανάμεσα σε κάποιους ως ''ξένη'' δυσανασχετώ.
Και ξέρεις αυτόν τον κωδικό είτε τον έχεις είτε όχι. Η ελπίδα να τον αποκτήσεις, να γίνεις δλδ μέλος της ''παρέας'' είναι ελάχιστη και συνήθως η όποια προσπάθεια αποδεικνύεται μάταιη.
Είναι ομολογουμένως αμήχανη κατάσταση στη διαχείρισή της. Σε γενικές γραμμές Στέλλα ισχύει αυτό που αναφέρεις. Για περαιτέρω εξαρτάται από τις διαθέσεις όλων. Αν πραγματικά θέλουν τότε η σύνδεση και η ενσωμάτωση σε έναν άλλο κύκλο μπορεί να γίνει ομαλά. Η διάθεση είναι η το παν.
ReplyDeleteΚαλησπέρα και καλή βδομάδα.
Σωστά Γιάννη. Ποτέ δεν είναι ο δρόμος ένας..
Deleteκαλή εβδομάδα
Στέλλα μου ισχύει μέχρι κεραίας αυτό που γράφεις, και σαν γεγονός και σαν το επερχόμενο και αναπόφευκτο συναίσθημα αμηχανίας. Σίγουρα μια μακρόχρονη και βαθειά σχέση δημιουργεί τους δικούς της κώδικες επικοινωνίας ή αυτό που λέμε "συνεννόηση με τα μάτια". Πιστεύω όμως ότι αυτό δεν μπορεί να είναι τροχοπέδη προς κάποιον τρίτο για να εκφράσει την άποψή του ή να συμμετάσχει στην "παρέα". Ούτε θα πρέπει να θεωρηθεί εισβολέας! Αν είναι να ταιριάξει στο παζλ θα γίνει χωρίς προσπάθεια, αν πάλι ο κώδικας είναι τόσο δύσκολο να διαμοιραστεί και σε τρίτο, ίσως να μην αξίζει και τον κόπο :-)
ReplyDeleteΚαλή μέρα να έχεις
Θα συμφωνήσω μαζί σου σε όλα Κάλλη και ναι τελικά αποδεικνύεται ότι ποτέ δεν άξιζε τον κόπο.
DeleteΠάντως θυμάμαι μία δύο τέτοιες περιπτώσεις, όχι με νοσταλγία το ομολογώ.
Εε γελάω κι όλας, γιατί δεν είχα την ευελιξία να φύγω στο τσακ μπαμ.
Όταν παίζουμε μπάλα στο δικό μας γήπεδο όλα μας φαίνονται καλά, αυτό ισχύει για όλους μας.
καλημέρα Κάλλη
Προβλήματα και διαταραχές σε έναν τεχνητό τρόπο ζωής εύκολα οδηγούν σε λανθασμένες ενέργειες. Ειδικά όταν έχεις την ιδέα του παρείσακτου. Τώρα αν η κοινωνική ζωή και οι σχέσεις εξαρτώνται απαραίτητα από το πόσο σε αποδέχονται ή σε απορρίπτουν, κάνε εκείνο το δεξί κλικ και απόδειξε ότι δεν είσαι ρομπότ που ρυθμίζουν οι άλλοι τις αποφάσεις σου. Ουδείς αναντικατάστατος. Το παν είναι να βρεις τον κωδικό πρόσβασης στο προφίλ που σου ταιριάζει.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα μου!
Αννίκα δεν είναι θέμα απόρριψης. Μου έχει τύχει με διαφορετικές περιπτώσεις να είμαι και από τα δύο μέρη. Απλά συμβαίνει, δεν έχει να κάνει με κάτι άλλο.
DeleteΠολύ ουσιαστική η τελευταία σου πρόταση :)
καλημέρα
φιλάκια!!!
Ουάου! Κοίτα τώρα να δεις τι σύμπτωση. Σε ανάρτησή μου λίγο πριν το κλικ για δημοσίευση σκέφτηκα, πόσο αμήχανα ίσως έκανα να νιώσουν τυχόν περαστικοί αναγνώστες, πόσο μάλλον να σχολιάσουν κιόλας. Παρόλ' αυτά το κλικ έγινε, η ανάρτηση δημοσιεύτηκε με αυτήν την ώθηση, αυτήν, της ανάγκης της έκφρασης. Και πίστεψέ με ο δικός μου κωδικός δεν διαβάστηκε και ούτε πρόκειται να διαβαστεί από το άτομο στο οποίο απευθυνόταν και που έχουμε τον ίδιο κωδικό παρ'αυτά. Και παρόλ' αυτά υπήρξε ο τρίτος που μοιράστηκε την δική του "συνάρτηση-συνέχεια" σε αυτόν τον κωδικό και πραγματικά μου χάρισε μια άλλη διάσταση! Και πολύ το χάρηκα! Δεν ξέρω τι ισχύει στην περίπτωση που αναφέρεσαι, αλλά σου δίνω και μια άλλη πλευρά που ισχύει εκατό τοις εκατό!
ReplyDeleteΑγαπημένη καναρινένια, έχεις απόλυτο δίκιο. Το έχω δει να συμβαίνει. Και έχω σκεφτεί ακριβώς αυτό! Ότι ήταν εκείνο το μοίρασμα που πήρε τη θέση του μοιράσματος που θα ήθελα από το συγκεκριμένο άτομο όπου απευθυνόταν ο κωδικός και που ίσως ποτέ δεν θα διάβαζε την ανάρτηση. Για αυτό και το όλο συναίσθημα. Ένας άνθρωπος δηλαδή που δεν γνώριζα αντικατέστησε κάποιον που θα ήθελα αλλά δεν.
DeleteΚαμμιά φορά συμβαίνει και το άλλο!
Δεν βλέπουμε καθαρά, απλά στο πρόσωπο κάποιου βλέπουμε κάποιον άλλο που θα θέλαμε. Και του συμπεριφερόμαστε σαν να μας δίνει τα πάντα.
Είναι δλδ δικό μας το πρόβλημα!
την καλημέρα μου
πολύ χάρηκα για το πέρασμα σου