Τη μια φορά που ερωτεύτηκα δεν το κατάλαβα καν. Θέλω να πω πως δεν
είχα την ωριμότητα να το αναγνωρίσω ως έρωτα γιατί ίσως στο μυαλό μου ο
έρωτας ήταν κάτι άλλο. Την δεύτερη φορά, τώρα που το σκέφτομαι, ήταν
σαν να τράκαρα με φορτηγό. Ακόμη κι αν αυτό σημαίνει πως είχα το
αλόγιστο (μα εντελώς)! Η πρώτη φορά παραμένει στη ζωή μου σταθερά, η
δεύτερη είναι απλά η ανάμνηση μιας πολύ δύσκολης περιόδου για μένα.
Όσο
για την ζωή ο καθένας μας έχει την δικιά του, έτσι κι αλλιώς είναι όλα
τόσο σχετικά που το τέλειο που σου περιγράφει κάποιος μπορεί ούτε να σε
αγγίζει, ούτε να μπορείς να το πετύχεις και στην τελική δεν σου
χρειάζεται.
Το τέλειο, αφορά τον καθένα μας, όταν αφουγκράζεται τα δεδομένα του και προσπαθεί το καλύτερο μέσα από αυτά.
από το σχόλιο μου στον ολίγιστο (link)
Η επαφή μας με τον έρωτα ναι, είναι σαν να ...τρακάρεις με φορτηγό. Αποδίδεις πλήρως, συμβολικά, τη σημασία και το βίωμα. Όσο για την πρώτη φορά, την λανθάνουσα, ναι υπάρχει! Εκεί είναι πιο αργά τα πράγματα. Δεν καταλαβαίνεις τι σου συμβαίνει στην αρχή αλλά μετά η αίσθηση παίρνει τη σωστή της διάσταση.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου, να είσαι καλά. Καλή βδομάδα.
Ή σα να σε χτυπάει τραίνο!!!
ReplyDeleteΗ δε αίσθηση του πρώτου βιώματος ακριβώς επειδή έχει την ένταση της καθημερινότητας μπορει ποτέ να μην καταλάβεις τί σου συμβαίνει ή μπορεί μετά από πολλάαα χρόνια σε κάποιον εσωτερικό απολογισμό.
καλή απόγευμα Γιάννη