Ο πρώτος μου έρωτας αλλά & η πρώτη μου ερωτική απογοήτευση. ''Θα με παντρευτείς;'' τον ρώτησα μια μέρα προφανώς γιατί έτσι πίστευα πως θα ''δέσω'' την αγάπη που του είχα και δεν είχα άλλο τρόπο να του την εκφράσω. ''Μα είμαι παντρεμένος με τη μαμά σου'' μου απάντησε γελώντας. Στη συνέχεια ένιωθα πως μ' αγαπάει πολύ λιγότερο από όσο τον αγαπούσα εγώ, μα μετριέται ή συγκρίνεται ποτέ η αγάπη; Στα δύσκολα ήμουν δίπλα του κι ας ήμουν πληγωμένη διπλά. Αν ήταν εδώ τώρα, μακάρι να μπορούσε να ήταν, θα τον αγαπούσα τριπλά. Και δέκα φορές και εκατό φορές πιο πάνω, γιατί το άξιζε! Ο δικός μου μπαμπάς, ο ολόδικός μου πατέρας!!!
Αυτή η τρυφερή σκέψη που έχει καταγραφεί σαν ανάμνηση μιας αγάπης, όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν θα ξεθωριάσει ποτέ, αντίθετα πάντα θα δένει με τη μνήμη και θα δυναμώνει. Αυτό το "πρώτο δέσιμο" με τον πατέρα, είναι αυτό που καθορίζει και τις μελλοντικές επιλογές μας.
ReplyDeleteΚαλή εβδομάδα Στέλλα!
Αννίκα μου σου παραθέτω ένα ποίημα του Διαμαντή Διαντόπουλου μαζί με την καλημέρα μου
DeleteΠατέρα
ακόμα σε αναζητώ
δεν με κατάλαβες ποτέ
ούτε εγώ εσένα.
Στέκεσαι σιωπηλός
στέκεσαι μακρυά μου
δεν έτρεξα ποτέ στην αγκαλιά σου.
Σκληρός σαν το μυστρί που μας έθρεψε
και καθαρός σαν το νερό μες τον ασβέστη.
Πατέρα μου έλειψες πολύ
ήθελα στον αέρα αγκαλιές
και βόλτες με ποδήλατο
ήθελα να έχω χρώμα ροζ για 'σένα
είμαι σαν εσένα
σκληρή και μόνη.
Διαμαντόπουλος Διαμαντής (1914 - 1995)
!!!!!!!! Θέλω να πιστεύω πως είμαι σαν κι εκείνον.
ReplyDeleteΣτέλλα σ' ευχαριστώ!
Καλημέρα (με αποδυναμώνει η ζέστη)
Καλημέρα!!!
DeleteΚι εγώ νιώθω ότι του μοιάζω πάρα πολύ! Μακάρι να είχα και την λογική του.
Του μοιάζει πάρα πολύ μα πάρα πολύ ο γιός μου. Αυτός έχει και την λογική του.
Αννίκα πεθαίνω από τη ζέστη και δε ξέρω τί στόχους να βάλω ώστε να κάτι να κερδίσω από αυτό το καλοκαίρι. Καμμιά δημιουργία, κανένα βιβλίο και πολύ θάλασσα που ακόμη δεν την ξεκινήσαμε αλλά πρέπει. Θέλει μια οργάνωση για μένα τουλάχιστον που πολύ εύκολα πέφτω σε ''λήθαργο'' από τη ζέστη..
υπομονή και προθυμία
φιλάκια πολλά
Γνωρίζω την αγάπη σου Στέλλα μου για τον πατέρα μου. Γνωρίζω το σεβασμό σου, την άριστη σχέση σου μαζί του και την συναισθηματική του επιρροή. Και πάντα νιώθω τη συγκίνησή σου.
ReplyDeleteΚαλησπέρα καλή μου.
Σαν απολογισμό μιας ζωής Γιάννη τώρα πια, με την τωρινή μου ωριμότητα θα έλεγα πως με τον πατέρα μου είχαμε μια πολύ πολύ αγαπησιάρικη σχέση. Με όποιο τρόπο κι αν εκδηλωνόταν αυτή!!!
Deleteκαλησπέρα :)
Το θαυμάζω αυτό στην κυριολεξία και με συγκινεί αφάνταστα!
DeleteΠρώτος, παντοτινός, ο μεγαλύτερος. Οι τυχερές μπορεί να γνωρίσουν μια καλή ρεπροντουξιόν - έτσι δεν το έλεγαν παλιά; - κράτα ζωντανή κάθε στιγμή αυτής της μεγάλης αγάπης, μπα, βλακείες λέω, σάμπως έσβησε ποτέ;
ReplyDelete