Θερμή, γλυκύτατη & με τεράστια υπομονή η φωνή της Ρ. μου έλεγε πως έχει ανάγκη από ουρανό, μπλε και οξυγόνο. Και πως τις δύσκολες ανάσες της, τις παίρνει κοιτάζοντας την ανεκτίμητη φύση έξω από το παράθυρο της.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Και απλόχερα θα συμφωνήσουμε μαζί της Στέλλα μου.
ReplyDeleteΤην καλησπέρα μου.
καλησπέρα Γιάννη!!!
Delete3 γραμμές το κείμενο σου και ο καθένας μας μπορεί να καταλάβει με τον δικό του τρόπο.
ReplyDeleteΜου θυμίζουν τα λόγια της μητέρας μου όταν δεν μπορούσε πια να σηκωθεί απο το κρεββάτι λόγω του προβλήματος υγείας που είχε.
Και μου ζητούσε να ανοίξω το παράθυρο να πάρει οξυγόνο,να δει το μπλε του ουρανού και να με κοιτάει στα μάτια.
Αυτό είναι που σου έχω γράψει πολλές φορές στο παρελθόν.Ότι μπορείς με 3 σειρές κείμενο να λές τα πάντα.Να μας κάνεις να ταξιδεύουμε στον χρόνο.
Μουσική επιλογή σήμερα ενα μουσικό θέμα που ταιριάζει αυτά τα 3 που έγραψες. Ουρανο,μπλε,και οξυγονο.
https://www.youtube.com/watch?v=ijKuoVoEB84
Είναι η ίδια η ζωή που πολλές φορές μας τα λέει πολύ συνοπτικά, μέσα σε μια στιγμή ο κόσμος όλος. Συμβαίνει! Όπως στην φίλη μου, όπως στην μαμά σου.
DeleteΑυτές τις ιδιαίτερες λεπτομέρειες για να τις αφουγκραστείς πρέπει να έχεις δει το κακό πρόσωπο της ζωής, μόνο έτσι αποκτάς ενσυναίσθηση.
πάρα πολύ ωραίο το μουσικό σου κομμάτι!