παρακμιακά

 

Ο Κ. ήταν άτομο χειριστικό,  το ίδιο και η μητέρα της.  Ήταν ερωτευμένη και με τους δύο.  Ήταν!  Οι άνθρωποι,  ευτυχώς,  αλλάζουν.  Η Σ. είναι εμφανώς αλλαγμένη πια,  αγαπάει πιο πολύ τον εαυτό της,  τον φροντίζει.  Κανακεύει την ψυχή της και έχει φίλους που την αγαπούν. Είναι ήρεμη,  δρα με λογική!

Το beach bar,  δυό χρόνια μετά,  μοιάζει παρακμιακό.  Οι επιχειρήσεις γερνούν πιό γρήγορα από τους ανθρώπους.   Επτά χρόνια πριν είχαμε ενθουσιαστεί με την καθαριότητα,  την τάξη και τον επαγγελματισμό.  Σήμερα,  το προσωπικό είναι ελλειπές,  τα αξεσουάρ έχουν παλιώσει,  σκουριάσει,  φθαρεί,  ο κόσμος αποτελείται κυρίως από πολίτες γειτονικής χώρας.  Πολλοί από αυτούς είναι μοναχικοί,  αδιάκριτοι και αγενείς.  

Εχθές,  κάποιος φώναζε βοήθεια.  Έναν γιατρό,  έναν γιατρό.  Πάρτε τηλέφωνο στο 166!  Είναι δραματικό πώς από τόσους ανθρώπους γύρω τριγύρω μια δύο γυναίκες έδωσαν ουσιαστική βοήθεια.  Επρόκειτο για ένα μωρό,  που είχε πιεί νερό και είχε χάσει τις αισθήσεις του.  Ευτυχώς όταν ήρθαν και το παρέλαβαν από το εκαβ ήταν ήδη καλά!

Ξύπνησα στις 4 τα ξημερώματα κι ένιωθα πως κάποιος μου είχε κλέψει το οξυγόνο.  Ίσως η ατμόσφαιρα να ήταν βαριά από το κλιματιστικό.  Ίσως και να είχαμε βυθιστεί σε κάποιο σύννεφο υγρασίας.  Μετά κοιμήθηκα και ξύπνησα στις 8.30,  έχασα την παρέα των 8 αλλά όλα καλά.

Μπήκαμε στο φαρμακείο να αγοράσουμε pepanthole.  Η Μάρα μας καλωσόρισε και μας μάλωσε,  -γιατί είστε εσείς τέτοια ώρα έξω-;  Επειδή όταν βγήκαμε δεν είχε τόοοση ζέστη κι επειδή νομίσαμε πως θα τα καταφέρουμε.  Συνήθως,  όταν περπατάμε ως το κέντρο δεν λογαριάζουμε τον χρόνο που χρειάζεται να φτάσουμε,  να κάνουμε τα ψώνια μας και να ξαναπάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. 

-Άντε γρήγορα στο σπίτι-  είπε η Μάρα κι εγώ ένιωσα την τρυφερότητα,  αλλά και το ότι δεν μοιάζουμε πια με εκείνο το νέο ζευγάρι που είμασταν κάποτε. 

Α!  Η φωτογραφία μου θυμίζει τα ταξίδια που δεν πρόκειται να κάνω γιατί ακόμη και η σκέψη να βάλω τα πράγματα μου σε μια βαλίτσα με κουράζει.  Μη με ρωτήσετε γιατί,  επειδή απλά έτσι θέλω!!!