Αγαπημένο μου ημερολόγιο, ξεφλουδίζομαι σαν το κρεμμύδι κι όταν / αν δεν ακόμη / φτάσω στον πυρήνα δεν ξέρω τί θα έχω για να τυλιχτώ. Σκέφτομαι όμως πως τότε, ίσως να έχω καταφέρει να φτάσω στην ουσία κι εκεί μπορεί να μη κάνει ούτε κρύο, ούτε ζέστη, ούτε να ενοχλεί η γύμνια. Προς το παρόν κακιώνω. Με ότι μέχρι τώρα θα μπορούσα να πω ότι έκανα υπομονή. Είμαι ένας άλλος άνθρωπος κι έχω μια διαφορετική ματιά κι ένα από τα όσα δεν αντέχω είναι ο εγωισμός που είναι καλυμμένος με αφέλεια. Ούτε έχω πια την υπομονή να εξηγώ. Οι άνθρωποι, είτε σε καταλαβαίνουν, είτε όχι. Αν ναι, έχει καλώς. Κι αν όχι, πάλι δεν πειράζει.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Sunday, July 04, 2021
την υπομονή να εξηγώ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
Τις τρεις τελευταίες φράσεις σου Στέλλα μου, αυτές να κρατήσεις.
ReplyDeleteΔεν χρειάζεσαι τίποτ' άλλο, εκεί είναι η ουσία!!
Στέλνω δροστιστική πνοή ανέμου μέσα από τις οπτικές ίνες, μπας και βοηθήσουν λιγάκι με τον καύσωνα :-)
Σ ευχαριστώ Κάλλη!
DeleteΚι εδώ κάπως έπεσε η θερμοκρασία ωστόσο πάντα χρειαζόμαστε κι άλλη δροσιά.
Δύσκολα πια τα καλοκαίρια στις πόλεις!
Υπομονή,εγωισμός.Λέξεις βλέπω που κατά την άποψη μου κάποιες φορές δεν ταιριάζουν.
ReplyDeleteΕγώ τις περισσότερες φορές δεν έχω καθόλου υπομονή με τους ανθρώπους.
Ξέρω ότι είναι λάθος αυτό που κάνω αλλά έχω βαρεθεί να "ξεφλουδίζομαι" και στο τέλος να μένω με θυμό και να προσπαθώ να συνεχίσω την ζωή μου.
Δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος έτσι όπως έχουν γίνει όλα.
Ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και πως θα περάσει καλά.
Με τον covid τα πράγματα έχουν γίνει χειρότερα.
Πολλές φορές σκέφτομαι ότι δεν έχω φίλους.Γνωστούς έχω.Φίλους με την έννοια του φίλου δεν έχω.
Γιατί πολύ απλά δεν έχω και εγώ την υπομονή να εξηγώ πράγματα που δεν θέλουν εξηγήσεις.
Αλλά πολύ απλά όταν ο καθένας κοιτάει μόνο τον εαυτό του που να σε καταλάβει.
Μπορεί να προσπαθήσει να σε καταλάβει μόνο έαν έχει κάτι να κερδίσει απο εσένα.
Με μια λέξη όλο αυτό θα το ονόμαζα Πίκρα.Για τους ελάχιστους που σκεφτόμαστε και με τα συναισθήματα.
Καλή εβδομάδα να έχουμε.Δροσερή γιατί δεν αντέχεται και αυτό.
https://www.youtube.com/watch?v=ojgW0msZQOk&list=PLHMOTycYdnB-vh5MRdCQ4RgPORUE7p_Nb&index=4
Κοίτα να δεις που έγραφα, έγραφα και ο blogger πέταξε το σχόλιο μου.
ReplyDeleteΈλεγα λοιπόν πως βαρέθηκες να ξεφλουδίζεσαι γιατί ίσως το κάνεις λάθος. Όταν φτάσεις στην ουσία δεν έχεις θυμό γιατί δεν νιώθεις τους άλλους προέκταση του εαυτού σου.
Όλοι δίνουν αυτό που έχουν ή αυτό που θέλουν ή μπορούν. Αποφάσισα να μη ζητάω πια, αλλά ούτε να απλώνω τον εαυτό μου κόκκινο χαλί. Οπότε δεν με πειράζει αν έχω γνωστούς και όχι φίλους ίσως να είναι λιγότερο πιεστικό αυτό για όλους μας. Κι αν βρεθεί η στιγμή που ο άλλος θα σταθεί πλάι σου καλοδεχούμενη.
Καλώς νομίζω ο καθένας κοιτάζει τον εαυτό του.
Δεν χρειάζεται να με καταλάβουν ας προσπαθήσω να καταλάβω εγώ τον εαυτό μου.
Τα συναισθήματα καμμιά φορά τα χρησιμοποιούμε λάθος.
Προσωπικά καθόλου πίκρα δεν νιώθω.
Δεν νιώθω ούτε ότι μου χρωστάει κανείς αλλά ούτε κι εγώ χρωστάω σε κανέναν κι αυτό το λες και ευτυχία!
ωραία η μουσική σου επιλογή!
Θα πω και εγώ αυτό που ανέφερε η φίλη μας η Κάλλη! Κρατάς τις τελευταίες φράσεις. Και πιστεύω όλα θα είναι καλύτερα. Στέλνω τα φιλιά μου καλή μου.
ReplyDeleteΠάντα όλα είναι καλά Γιάννη, φυσικά τις κρατώ ήδη!!!
Delete