Είναι υποκειμενικά και διαφορετικά για τον καθένα μας τα όρια της μοναξιάς, κάποιοι είναι πολύ κοινωνικοί, περιτριγυρίζονται συνεχώς από ανθρώπους και νιώθουν ''μόνοι'', κάποιοι άλλοι είναι πραγματικά μόνοι καθώς οι άνθρωποι που τους περιτριγύριζαν συνεχώς μειώνονται, αλλά αυτό συμβαίνει μέχρι να καταλάβει ο καθένας μας πόσο αυτόφωτος είναι. Πραγματικά!
Κι αν δεν χτυπήσουν τα καμπανάκια του κινδύνου, ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Αυτό κολλάει σε άλλη περίπτωση, ωστόσο ισχύει!
Ναι, συμμερίζομαι την αλήθεια της σκέψης σου Στέλλα. Κάπως έτσι είναι τα πράγματα ολόγυρά μας.
ReplyDeleteΚαλησπέρα καλή μου φίλη.
Η μοναξιά και η θλίψη πιασμένες χέρι-χέρι, μα χειρότερη απ' τις δύο η ερημιά της ψυχής.
ReplyDeleteΚαλό βράδυ Στέλλα μου!