'Οσο κι αν με γοητεύει το halloween, δεν είναι γραμμένο στο dna μου. Αντίθετα, σεντόνια ολόκληρα αναφέρονται στην αυπνία που θα με ταλαιπωρούσε μετά από μια ηλικία. Κόπωση ψυχική και σωματική, εκνευρισμός, εφιάλτες, εμμονές και νάτο ένα ολόδικο μου, ιδιωτικότατο halloween, που μόνο διασκεδαστικό δεν είναι. Trick or treat λοιπόν; Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Τον τελευταίο καιρό αποφεύγω κάθε είδους κέρασμα. Ή που δεν θα το δεχτώ καθόλου, ή που θα το τυλίξω σε κάποιου είδους χαρτί για να το κρύψω στην τσάντα μου και να το φέρω σπίτι. Από ξεγέλασμα δε, δώσαμε και πήραμε. Μπόλικο. Λες και αν ξεγελούσαμε, η ζωή μας θα προχωρούσε πρίμα στην πλάτη του άλλου. Καμμία ικανότητα για κουβέντες καθαρές και σταράτες. Ανεντιμότητα στο όνομα τίνος; Κρυφτούλι πίσω από τα δάχτυλα των χεριών μας. Κάποτε, πολύ παλιότερα τις γιόρταζα όλες τις γιορτές, ιδιαιτέρως τις θεματικές, με τα ανάλογα τους παραστατικά, bunners, χαρτοπετσέτες, σουβέρ, σουπλά. Δεν είχα χαρτί με καρδούλες και τις ζωγράφιζα. Όπως επίσης ζωγράφιζα τις κάρτες των χριστουγέννων. Βάζω με το μυαλό μου το σκηνικό που θα έστηνα για το halloween. Κολοκύθες, μάγισσες, σκουπόξυλα. Φαντασματάκια. Κυριακή σήμερα με μυαλό κουρκούτι από την αυπνία που με ταλαιπωρεί την τελευταία εβδομάδα. Αποσυντονίζομαι. Κι από αυτό κι από άλλα που θα σας πω εν καιρώ. Μέσα σε όλα έχω και το σκυλί μου να ταλαιπωρείται δεν ξέρω από τι. Η χθεσινή νύχτα βγήκε με πέντε επισκέψεις στο πάρκο. Ναι. Στις 2, στις 3, στις 4, στις 5. Ευτυχώς δεν ήμουν εγώ αυτή που βγήκε μαζί της στις βόλτες. Δεν θα μπορούσα να το κάνω. Αυτά! Σας φιλώ..
No comments:
Post a Comment