Ακόμη κι αν εκπληρώνονταν όλα τα ''αν'', δεν ξέρω τί ακριβώς θα ήταν αυτό που θα άλλαζε. Δεν ξέρω δηλαδή τί θα ήταν αυτό που θα άλλαζε ανάμεσα σε σένα και σε μένα, των δυό μας η σχέση με ανθρώπους και γεγονότα, του καθενός μας η σχέση με ανθρώπους και γεγονότα. Μία ακόμη εκλογίκευση, των αδυναμιών του χαρακτήρα μας. Άλλος ένας λόγος για να μην κάνουμε κάτι πράξη. Γιατί η πράξη χρειάζεται την δράση και αλήθεια ποιός είναι διατεθειμένος να χάσει την βολική γωνιά του στον καναπέ;
Τα "αν" στη ζωή μας και η αναμέτρηση μαζί τους είναι μια άκρως επώδυνη ιστορία. Προσωπικά αλλά και αντικειμενικά την θεωρώ εντελώς άχρηστη! Δεν έχει να δώσει τίποτα σε κανέναν αλλά και κάνει πολύ μεγάλο κακό. Σε βουλιάζει, σε πνίγει αργά και βασανιστικά σε μια αυταπάτη που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Τα "αν" είναι όσα και οι στιγμές της ζωής. Και η ύπαρξή τους δεν έχει την παραμικρή σημασία. Δεν γράφεται η ιστορία με τα "αν" και "ίσως". Πόσο μάλλον κατόπιν εορτής.
ReplyDeleteΚαλησπέρα Στέλλα μου.