ταξίδι

 

Ήταν ώρα για ύπνο έτσι πήγα στα καθαρά μου σεντόνια για να κοιμηθώ,  κουρασμένη από τις κουβέντες με τους φίλους μου,  είχε πάει μεσάνυχτα συζητώντας  κι έχοντας για κάποιο λόγο στο μυαλό εκείνη τη μέρα που ήταν καλοκαίρι και που χάθηκε από μπροστά μου ολόκληρο καράβι που θα με πήγαινε στη Σαντορίνη,  και που για καλή μου τύχη την ίδια ώρα σήκωνε άγκυρα στο λιμάνι κι ένα δεύτερο με τον ίδιο προορισμό,  έτσι μπήκα μέσα χωρίς δεύτερη κουβέντα με υγρά μάτια και νιώθοντας ντροπή αλλά και ικανοποίηση που τελικά όλα πήγαν καλά και που ούτε γάτα ούτε ζημιά!!! Μου έκανες γκριμάτσες,  φούσκωνες τα μάγουλα σου για να γελάσω και κουνούσες την μύτη σου παριστάνοντας το κουνέλι,  ενώ εγώ προσπαθούσα να πιέσω με τα δάχτυλα μου ένα μικρό σημάδι που είχες στο αυτί και που ήταν γεμάτο με ένα μαύρο κάτι,  ήθελα να πιέσω το δέρμα σου πολύ δυνατά,  ώσπου αυτό το μαύρο κάτι να βγει προς τα έξω και να το πιάσω με τα δάχτυλα ή με ένα τσιμπιδάκι,  ωστόσο πάντα φοβόμουν μη σε πονέσω ή μη σου αφήσω κάποια πληγή ανοιχτή.  Στο δεξί μου μπράτσο,  ένας κύκλος μάτωσε κι εγώ γύρισα,  ήμουν στο δρόμο κι ήταν σκοτάδι,  γύρισα στους φίλους μου και τους το έδειξα ρωτώντας τους ''τώρα αυτό τί μπορεί να είναι''.  Ήμουν τρομαγμένη,  τελικά αυτό που μένει είναι μόνο φόβος,  για το τί είναι αυτό,  για το πού είσαι εσύ κλπ ;