Ας πούμε πως είμαι σε μια αυλή, στην εξοχή, με δέντρα λουλουδιασμένα και πουλάκια μπόλικα να κελαιδούν. Ας βάλουμε στην αυλή και ζωάκια. Ένα αρνάκι, ένα γουρουνάκι, μια αγελαδίτσα, μια κατσικούλα, ένα σκυλάκι, δυό τρία γατάκια, πάπιες, χήνες κλπ. Ζω τη χαρά του θεού και το απολαμβάνω. Να όμως που κάποια στιγμή εμφανίζεται κι ένα φιδάκι. Εγώ τα φοβάμαι τα φιδάκια, είναι ο μόνιμος εφιάλτης μου, όμως δεν ξέρω τί να κάνω απλά με πιάνει πανικός. Τα υπόλοιπα ζωάκια δεν ανησυχούν και δεν ξέρω αν πρέπει να ανησυχούν. Με ταράζουν οι κινήσεις του, οι γαλυφιές του, νιώθω ότι έχει στόχο κι όλο αυτό μου δημιουργεί αρνητικό συναίσθημα και μπόλικες δεύτερες σκέψεις. Να φύγω εγώ από τον κήπο; Να διώξω το φίδι που έχει κουλουριαστεί γύρω από ένα δέντρο και δείχνει να βολεύεται; Να λάβω υπόψη μου ότι δεν ανησυχούν τα υπόλοιπα ζωάκια και να ηρεμήσω κι εγώ; Να αδιαφορήσω και να κάνω σα να μην υπάρχει; Πώς να το διαχειριστώ;
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, February 18, 2022
φίδι
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
στο σύνολο
Σιγά σιγά μαθαίνεις, πως οι άνθρωποι με τους οποίους δεν μπόρεσες να νιώσεις αυτό το ''αβίαστα αφήνομαι'' είναι άνθρωποι...
Αρχέγονος ο με τα φίδια φόβος μας.
ReplyDeleteΠαρεξηγημένα πλάσματα που πολλά από
τον άνθρωπο έχουν υποφέρει.
Μείνε στον κήπο!