Αυτό το -όνομα- που ακούσια πολλές φορές ανάβει σαν ένα κόκκινο λαμπάκι μέσα στο μυαλό μου δεν είναι μια -ανάμνηση- ή μια -νοσταλγία- είναι η υπενθύμιση για το ποιά είναι τα όρια μου! Μου θυμίζει πως το βήμα μετά από αυτή την λεπτή κόκκινη γραμμή, είναι αυτοκαταστροφή ή ακόμη και αυτοκακοποίηση..
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Friday, June 17, 2022
όρια
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment