Κοιμάμαι, ξυπνάω, το μακό μπλουζάκι μου είναι μούσκεμα από τον ιδρώτα. Θα ήθελα να είμαι κάπου, που να σκεπάζομαι το βράδυ με παπλωματάκι από τη δροσιά. Ας έχει και βροχή δε με πειράζει αρκεί να είναι ήρεμη, να μη κινδυνεύουμε. Πικ νικ τα πρωινά στη λίμνη, κάτω από τη σκιά ενός μεγάλου δέντρου. Μετά φαγητό, μετά διάβασμα, πάντα με ένα λεπτό ζακετάκι να με προστατεύει από την ψύχρα.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Tuesday, June 28, 2022
στη λίμνη
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
γιατί οι άνθρωποι είναι κάπως έτσι
"Με αγαπάς;" ρώτησε η Αλίκη. «Όχι, δεν σε αγαπώ» απάντησε το Λευκό Κουνέλι. Η Αλίκη συνοφρυώθηκε και ένωσε τα χέρια της, όπ...

Λίμνη δεν έχουμε, αλλά δροσιά έχουμε μπόλικη στην ορεινή Χαλκιδική.
ReplyDeleteΤο ζακέτα είναι απαραίτητο.
Όσο για διάβασμα, ελπίζω να τα καταφέρω.
Καλό καλοκαίρι.
Μπράβο!!!
Delete🍉🍓🏊♀️😎
ReplyDelete