Είναι περίεργο αλλά όταν ένας άνθρωπος που αγαπάς πολύ φύγει από δίπλα σου για διάφορους λόγους, μπορεί να μην είναι το συναίσθημα -ένα κενό- αλλά -ανακούφιση-, ακριβώς επειδή στρέφεσαι στον εαυτό σου και του δίνεις την προσοχή και το νοιάξιμο που σε άλλη περίπτωση θα έδινες σε έναν άλλο άνθρωπο. Όλα χρειάζονται αλλά πολλές φορές αφηνόμαστε στα πράγματα -όπως έρθουν- κι αυτό είναι ιδιαίτερα όμορφο.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Sunday, July 24, 2022
στην Αθήνα
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment