Ίσως κάποτε σε βρω αέρινη να απολαμβάνεις τη δροσιά της φύσης. Με ένα καφέ, καθισμένη σε μια μεταλική καρέκλα πλάι σε ένα τραπεζάκι, ή ξαπλωμένη με το φόρεμα σου να αφήνει ελεύθερα τα γόνατα κι ένα ψάθινο καπέλλο να σε προστατεύει από τον ήλιο. Θα σου φέρω ένα βιβλίο, από εκείνα που προτιμάς, λίγο ψυχολογία, πολύ μυστήριο και πολλές σελίδες για να χορτάσεις από σασπένς, περιγραφές και ιστορία. Οι ιστορίες μυστηρίου κάνουν τις σκέψεις να φεύγουν από την καλοκαιρινή τεμπελιά που φέρνει η ζέστη.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Thursday, July 07, 2022
πρωινές σκέψεις
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
λευκό λουλούδι
Δεν μ' ενδιέφερε ποτέ να γράψω κάτι που να γίνει κατανοητό από τους άλλους, ίσα ίσα τα μπερδεμένα και τα ακατανόητα έδιωχναν το κοκκί...

No comments:
Post a Comment