αποκαλόκαιρο

 

Αγαπημένε μου Στέφανε

Δεν έχω κάποιο παιδί,  εδώ και χρόνια,  που να πηγαίνει ακόμη στο σχολείο.  Η σημερινή μέρα μου αφήνει ένα τόσο δα θλιμμένο ερωτηματικό για το -πώς θα ήταν άν-.  Άτονο μεν,  υπαρκτό δε!   Όλο αυτό όμως περιέχει μια ελευθερία.  Το να ξυπνάς το πρωί και να μην έχεις υποχρεώσεις.  Ντύσου,  φάε,  πάρε την τσάντα σου,  είσαι διαβασμένος;  Πλύνε το πρόσωπο σου,  βούρτσισε τα δόντια σου.  Συνέβησαν άραγε ποτέ όλα αυτά;  Είναι τόσο μακρινό το παρελθόν που γεμίζει με ομίχλη το βάθος του μυαλού μου.  Ακούω Cohen και ετοιμάζω το μεσημεριανό μου γεύμα.  Ο γείτονας απέναντι,  μια μαύρη κουκίδα στο μπαλκόνι που επέστρεψε εχθές μετά από ένα ολόκληρο καλοκαίρι.  Μ'αρέσει όταν τα πρωινά βλέπω το παράθυρο του ανοιχτό και το πουπουλένιο μαξιλάρι του τοποθετημένο επιμελώς στο περβάζι να  φουσκώνει στον ήλιο.  Θα ήθελα να του στείλω μια καλημέρα μα δεν έχω πια έναν αξιοπρεπή και μη παρεξηγήσιμο τρόπο.   Όχι Στέφανε,  με ρωτάς αν είναι όμορφος,  όχι δεν είναι.  Αν όμως με ρωτάς αν έχω διάθεση να φλερτάρω θα σου πως ναι, κάπως έτσι είναι τα πράγματα.  Είναι πρησμένο το δεξί μου μάγουλο.  Ελαφριά!  Τηλεφώνησα εχθές στον Γιώργο,  φαντάζομαι βρισκόταν μεταξύ κυριακάτικου τυριού και αχλαδιού όταν σήκωσε το τηλέφωνο,  με καθησύχασε,  μου είπε πως θα περάσει,  το εύχομαι.  Μου μιλάει με ένα πληθυντικό που μου σπάει τα τύμπανα ο Γιώργος και δεν είναι λόγω διαφοράς της ηλικίας ή επειδή θέλει να συμπεριφερθεί ως ένας ευγενικός νέος με καλή ανατροφή,  είναι επειδή θέλει να αποδείξει πως είναι σωστός επαγγελματίας.  Είναι μεγάλος ρουφιάνος το facebook Στέφανε.  Χθες,  σκότωσα τις ώρες μου ψάχνοντας για ανθρώπους από ένα μακρινό παρελθόν.  Πώς γίνεται δυό παιδιά,  μεγάλα σε ηλικία πια,  ο πατέρας τους να μην τα μιλάει.  Θα σου πω εγώ το γιατί,  επειδή έτυχε να γίνουν πιστά αντίγραφα του,  εξωτερικά και εσωτερικά.  Επαναστατικές προσωπικότητες με ιδιαιτερότητες στο φούλ.  Για να αποδεχτείς αυτά τα παιδιά θα πρέπει να έχεις αποδεχτεί τον εαυτό σου.  Αυτός ήμουν,  έτσι έκανα,  μου βγήκε ή δεν μου βγήκε.  Είναι πολύ δύσκολο να συμβεί αυτό Στέφανε,  ελλείψει αυτογνωσίας και με πρωταγωνιστικό ρόλο το -εγώ-.  Κακοί σύμβουλοι και τα δύο!  Ωστόσο τα παιδιά έχουν πάντα δυο γονείς.  Από δυό μεριές γονίδια.  Στέφανε,  πρέπει να δεσμευτώ σε κάτι αλλά δυσκολεύομαι ακόμη και για την αρχή.  Δεν έχουν ενδιαφέρον οι μη δεσμεύσεις.  Όσο περνούν οι μέρες κουράζουν.  Το ξέρω πως έρχεται ένα γλυκό φθινόπωρο και όλα θα αλλάξουν,  το ίδιο και η διάθεση.  Είναι αλλιώς όταν δροσίζει ο καιρός,  όταν βγαίνεις έξω και σε χτυπάει δροσερός αέρας στο πρόσωπο.  Ακόμη κι ο τρόπος που ανασαίνεις αλλάζει.  Ναι συμφωνώ μαζί σου,  όλα χρειάζονται.  Όμως άλλο να κλείνουν τα μεσημέρια τα βλέφαρα σου από τη ζέστη και τις νύχτες να μη σε πιάνει ύπνος.

Στέφανε σε χαιρετώ

μαζί με ένα ευχαριστώ που διαβάζεις τα γράμματα μου

στέλλα