Πότε μήλα, πότε φύλλα λέει ο λαός, εγώ θα πω πότε κρεμμύδι, πότε σκόρδο και πότε ρεπανάκι (το παντζάρι δεν μου αρέσει). Το ίδιο πράγμα λέμε. Ισχύει. Ακόμη κι ένα μέρος φαγητού που περίσσεψε και κρατήθηκε στο ψυγείο, την επόμενη μέρα που θα φαγωθεί, μπορεί να είναι διαφορετικό. Πιο άνοστο ή πιο νόστιμο. Αυτό περιγράφει απολύτως την καθημερινότητα μου. Ακόμη και τις Τετάρτες μου! Ποιός ή τί ευθύνεται για αυτό, ως ερώτημα, δεν μπορεί να απαντηθεί. Ή μάλλον θα τολμούσα να πω, οι συγκυρίες, η διάθεση αλλά και δυό τρεις ανθρώπινες κουταμάρες είναι ικανές συνθήκες ώστε να ξεφύγει το επιθυμητό και να γίνει ανεπιθύμητο.
''Ενα φλιτζάνι καφές, ένα τσιγάρο που καπνίζεις και το άρωμά του σε διαπερνά, τα μάτια μισόκλειστα μέσα στο ημίφως του δωματίου... Δεν θέλω τίποτε άλλο από τη ζωή εκτός από τα όνειρά μου και αυτό... Λίγο είναι; Δεν ξέρω. Μήπως ξέρω τι είναι λίγο και τι πολύ;'' Φερνάντο Πεσσόα
Wednesday, October 12, 2022
ανεπιθύμητο
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
οι συγνώμες
Μια μπουκιά ψωμί από της μαμάς το ζυμωτό, χαλιά που περιμένουν να απλωθούν νωχελικά στο πάτωμα ώστε να προσθέσουν ζεστασιά στις χαμηλές θ...
No comments:
Post a Comment