Αυτό που σε οδηγεί να ψάξεις για την ανθρώπινη συμπεριφορά και ψυχολογία, είναι ακριβώς το γεγονός ότι δυσκολεύεσαι απελπιστικά πολύ, πάρα πολύ να συνδεθείς με τους γύρω σου.
Ο Μ. πριν πολλά χρόνια, μπορεί και είκοσι, όταν ήρθε η κουβέντα, μου είπε πως το να συνδέεσαι με τους ανθρώπους είτε το έχεις είτε όχι.
Θα πω πως αν δεν το έχεις, αν όσο είσαι πολύ νέος ακόμη δεν σου φαίνεται τόσο σκληρό ακόμη, μια που κυριαρχεί ο νεανικός σου εγωισμός που τα μετέπειτα χρόνια σπάει για να φέρει στην επιφάνεια ένα πραγματικό πρόβλημα. Θέλω να πω ότι μεγαλώνοντας σε ηλικίακαι αυτή η δυσχέρεια στην σύνδεση διογκώνεται μαζί με όλες τις συνέπειες που αφήνει πίσω της. Και είναι μεγάλες αυτές οι συνέπειες γιατί καθώς μεγαλώνουμε, φεύγουν τα παιδιά, αλλάζει όλο το backround μας, έτσι οι συντροφιές γίνονται ακόμη περισσότερο ανάγκη. Και όσο μένεις πίσω και το νιώθεις, τόσο πιο δύσκολο μοιάζει να σηκώσεις το χέρι και να φωνάξεις -εε ψιτ παιδιά, εδώ είμαι κι εγώ, δείτε με.
Αυτό βέβαια που μπορεί να συμβεί, πάρα πολύ δύσκολο ωστόσο εφικτό, είναι εσύ ο ίδιος να καταφέρεις να αλλάξεις τον αυτιστικό τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου σου. Με ποιό τρόπο, εσύ θα το βρεις.
Και σε προηγούμενες συζητήσεις αναφερθήκαμε στην επιλογή, επικοινωνία, στη σύνδεση με τους άλλους. Ακόμη κι αν οι άλλοι είναι εξαιρετικοί (σαν χαρακτήρες) το ζητούμενο είναι πόσο ειλικρινείς και αυθεντικοί είναι μαζί μας, με την πραγματική έννοια της λέξης νοιάζομαι. Η ανάγκη μιας σύνδεσης θα πρέπει να βασίζεται στην καλή επικοινωνία και μακριά από ατομικισμούς. Ποιοτικές σχέσεις που θα δίνουν αλλά και θα παίρνουν. Λίγο δύσκολο στην σημερινή εποχή, αλλά όχι ανέφικτο.
ReplyDeleteΦιλιά Στέλλα! Καλό βράδυ!
Αννίκα, δεν υπάρχει ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ό ς χαρακτήρας. Ο τ έ λ ε ι ο ς άνθρωπος. Ωστόσο παρατηρώ φιλίες όπου οι άνθρωποι είναι ειλικρινείς και αυθεντικοί. Η πραγματική έννοια του νοιάζομαι, φαίνεται στα δύσκολα. Ή ανάγκη μπορεί να υπάρχει σε όλους μας. Όμως υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται την σύνδεση γιατί πχ έχουν προδωθεί. Ή γιατί έτσι τους έμαθε το σπιτικό όπου μεγάλωσαν. Είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί ο ένας από τον άλλον, με τα κολλήματα μας, το κλειστό ή το ανοιχτό μυαλό, με την εξωστρέφεια ή την εσωστρέφεια μας. Ωστόσο πάντα έβλεπα ανθρώπους δεμένους μεταξύ τους. Είχαν αυτό το κάτι. Θα έλεγα αυτό το θάρρος της βαθύτερης επαφής.
DeleteΕπαναλαμβάνομαι μα αυτά έχω στο μυαλό μου!
Τα άλλα, τα λένε άλλοι πιο ειδικοί. Εγώ μια καθημερινή σκέψη γράφω.
Τις απαντήσεις τις ξέρω ήδη!
φιλιά
καλό βράδυ και σε σένα